Boston, het begin van een mooie herfstrit in Amerika

Eerste deel van onze herfstrit: onderweg naar Boston

Rond 10u ’s ochtends vertrekken we begin oktober op onze herfstrit doorheen Amerika en Canada. Ik woon in New Jersey, vlak bij New York City. Ook New York is prachtig in de herfst, maar er zijn voorlopig nog geen kleurrijke bomen te zien. Via de indrukwekkende George Washington Bridge rijden we New York binnen. De brug bestaat uit 2 wegdekken boven elkaar. Ik vind het heerlijk om op de bovenste verdieping te rijden, zodat ik de constructie van de brug beter kan zien. Terwijl je over de Hudson rijdt, zie je aan de ene kant de skyline van NYC, aan de andere kant Palisades Interstate Park (ook de moeite om tijdens de herfst te verkennen!). Een gigantische Amerikaanse vlag wappert aan de top van de brug. Helaas kunnen we vandaag niet veel zien van Manhattans skyline. Het motregent een beetje en de lucht kleurt grijs.

 

 

 

We rijden via The Bronx richting Connecticut, we nemen de Hutchinson River Parkway. Een bekende snelweg met een breed stuk groen om de banen in tegengestelde richting te scheiden. Aan weerszijden is er enkel groen te zien. Uitgestrekte bossen, kilometers lang. Om de zoveel tijd rijden we onder lage, met stenen gebouwde bruggen, iets wat we nog wel vaker zullen zien tijdens onze herfstrit. Het ziet er charmant uit en ondanks dat we op een snelweg zitten, geeft de route meteen een aangenaam vakantiegevoel.

 

Maken we onderweg naar Boston een stop in Connecticut?

Hoewel ik hier vreemd genoeg nog geen blogs gewijd heb aan Connecticut, heb ik er al aardig wat tripjes op zitten in de Constitution State. Het is een mooie groene staat bekend om z’n pittoreske stadjes en oude topuniversiteiten zoals Yale. Bij het voorbereiden van onze herfsttrip had ik gehoopt een stop te maken in de hoofdstad van Connecticut: Hartford. Een mooie stad gelegen aan het water. Bij aankomst lijkt ’t echter alsof de hele stad in ’t water gevallen is. Het blijft maar regenen en ik blijf maar rondjes rijden op zoek naar een parkeerplaats. Door het slechte weer hadden we bovendien ook onderweg vertraagd verkeer, terwijl ik gehoopt had om niet al te laat aan te komen in Boston.

 

 

Helaas is dit het risico van een roadtrip: je weet nooit zeker hoe goed je vooruit raakt op de weg. In ons geval gooide het weer roet in het eten, maar dit kan evengoed door het verkeer zijn. Of wie weet maak je onderweg ergens een stop en blijk je de omgeving zo leuk te vinden dat je besluit wat langer te blijven. Er is zoveel te zien en er zullen altijd keuzes moeten gemaakt worden. Het beste is om hier niet te veel over te stressen en vooraf zoveel mogelijk extra tijd te voorzien. Je kan ook een top 5 of top 10 lijstje maken met de dingen die je zéker wil gezien hebben.

 

Verblijf in Boston

We besluiten om Hartford voor gezien te houden en rijden door naar Boston. We komen uiteindelijk rond 6u ’s avonds aan in Boston. We verblijven in Hampton-Inn Boston-Logan Airport. Zoals de naam al zegt, is deze dicht bij de luchthaven van Boston gelegen. Ander voordeel is dat je bij dit hotel voldoende gratis parking hebt. Het hotel biedt een gratis shuttle service aan die je onder andere naar de luchthaven, maar ook naar de dichtstbijzijnde metro kan brengen om het stadscentrum van Boston in te duiken.

 

 

Dit hotel is goed vergelijkbaar met andere Hampton-Inns die ik al in de VS aandeed. Steeds een eenvoudig, maar goed ontbijtbuffet, vaak ook een goede gym en zwembad (was ook hier het geval) en heerlijke bedden. Typisch op z’n Amerikaans krijgen we dan ook een kamer met 2 grote queensbedden. Het zou één van de beste bedden van onze herfsttrip worden! Goede matras en heerlijke zachte donsdekens. Naast een goed ontbijt kan je in de namiddag trouwens altijd terecht in het hotel voor een gratis kopje koffie of thee met huisgemaakte koekjes. Yummy!

 

 

The Cheesecake Factory in Boston, meer dan cheesecake!

Daar wij echter ’s avonds aankomen zijn er geen koekjes meer. Onze maag knort, maar na de lange rit willen we ons niet ver meer verplaatsen om nog iets te eten. Ik kreeg van enkele kennissen enkele tips om iets te eten in Boston, maar ik wil voor the sure thing gaan. Ik heb zin in een degelijke maaltijd. Op mijn vriend Google maps zie ik een drietal Cheesecake Factory’s op de kaart blinken. Eén van mijn favoriete franchises in Amerika. 

Mijn reisgenote die vanuit België op bezoek is gekomen om deze herfstroadtrip te doen, kent The Cheesecake Factory nog niet. Daar wou ik dus snel verandering in brengen! We rijden de ene tunnel in en uit, onderweg naar een Cheesecake Factory aan de rand van Boston. Zo hoef ik mijn hoofd niet te breken over openbaar vervoer of het parkeren van de wagen in het midden van de stad. The Cheesecake Factory ligt aan de kant van Cambridge en is bij een winkelcentrum met ruime parking gelegen.

 

 

Het interieur van The Cheesecake Factory is goed herkenbaar. Warme kleuren en Egyptische pilaren zetten de toon. Het is een mix tussen een Disneyrestaurant en het Hard Rock Café. Naast een uitgebreide keuze aan kaastaarten heeft het restaurant ook een grote menukaart. Zo staan er meer dan 10 verschillende kipgerechten op het menu!

Ik ga voor mijn favoriet: kip op thaïse wijze met kokosnoot- en limoencurry, mango, cashewnootjes, champignons, groentjes en rijst. Ik drink een Arnold Palmer (een mengeling van limonade en ice tea, genoemd naar de golfer die dit zo graag dronk), terwijl mijn reismaatje van haar Cosmopolitan sipt. Eén van de vele overheerlijke cocktails die je in The Cheesecake Factory kan drinken. Ze smult van haar taco’s op verschillende wijzen. We kunnen natuurlijk niet buiten gaan zonder dessert. We delen een klassieke cheesecake met aardbei. Al krijgen we het niet helemaal op. Doggy bag! We hebben een koelkast op onze hotelkamer en we weten al wat morgen ons dessert wordt.

 

Verken Boston via de Freedom Trail

Bijna willen we de volgende dag Boston niet verkennen, zó heerlijk zijn de bedden in dit hotel. Door de gordijnen piept de zon. Aha! We hebben geluk vandaag, weg met de mottige regen! We maken gebruik van de shuttle van het hotel om ons richting metrostation te brengen. Voor we het weten staan we pal in de stad. De T is makkelijk in gebruik en heeft een goed netwerk. Niet toevallig heet de metro hier T, welke je uitspreekt als ‘Tea’. Een verwijzing naar de Boston Tea Party. Eén van Amerika’s belangrijkste historische momenten.

 

 

Bij mijn vorig bezoek aan Boston deed ik al een klein stukje, maar dit keer wilde ik wat meer zien van de Freedom Trail. Daarom trekken we naar het Toerismecentrum oftewel Boston Common Visitor Center,  de officiële start van de Freedom Trail. Bovendien kan je er ook kaarten en souvenirs kopen. Rondom het center ligt een groot park waar ook mooie standbeelden en fonteinen in te vinden zijn. Het Boston Common Park is het oudste publieke park van Amerika. Hoewel Boston de start is van onze herfsttrip, is het zelfs begin oktober nog opvallend groen in de stad. We genieten van een typische indian summer-dag: heerlijk zonnetje en zo’n 25ºC.

 

 

Eigenlijk heb je geen kaart nodig om de Freedom Trail te volgen. Deze 4km lange route kan je namelijk gewoon op straat volgen, want op het trottoir kan je een lijn van rode bakstenen volgen. Simpeler kan bijna niet! Je passeert 16 stops van historisch belang. Het is één van de beste manieren om Boston te zien.

 

 

Bekijk op deze interactieve kaart alle stops op de Freedom Trail.

 

De mooiste stops op de Freedom Trail in Boston

Massachusetts State House

Eerste stop die je op de Freedom Trail tegenkomt, is het Massachusetts State House. Omdat er ook nog enkele oudere gebouwen in Boston te vinden zijn die deze functie hadden, wordt het gebouw ook wel eens The New State House genoemd. Het is een opvallend groots gebouw dat je reeds van ver ziet schitteren in de zon dankzij de enorme gouden koepel die het dak siert. Dit gebouw huist het parlement van de staat Massachusetts. Wij bewonderen vooral de gevel van het gebouw, maar wie wil kan er ook een gratis rondleiding doen. Dit kan echter enkel op weekdagen tussen 10u en 15u30. Klik hier voor meer info.

 

 

The Park Street Church

Nog een stop die we eigenlijk gewoon voorbijlopen, maar wel mooi is om vanbuiten te bewonderen: The Park Street Church. In deze kerk werd er onder andere voor het eerst een zondagsschool gegeven in Amerika.

 

 

Verder staat de kerk ook bekend als de plek waar het bekende pattriotische liedje ‘My Country Tis of Thee” voor het eerst publiek gezongen werd op 4 juli 1831.

 

Granary burying ground

Vlak naast de kerk ligt een oud kerkhof met enkele beroemde historische figuren. Zo liggen er onder andere drie mensen die de Onafhankelijkheidsverklaring van Amerika ondertekend hebben. De bekendste daarvan is waarschijnlijk Samuel Adams.

 

 

Ook Paul Revere heeft hier zijn laatste rustplaats (ontdek meer over Revere in mijn andere blog over Boston).

 

 

Verder kan je op dit kerkhof de familieleden van Benjamin Franklin terugvinden. Hoewel Benjamin Franklin geboren was in Boston, ligt hij begraven in Philadelphia. Zijn familieleden zijn echter makkelijk te vinden op het kerkhof, ze liggen namelijk rondom de prominent geplaatste obelisk in het midden van de begraafplaats. Het oude kerkhof ademt geschiedenis uit. Het is interessant om een wandeling te doen en de oude stenen te proberen ontcijferen, want op de meeste zerken kan je nog nauwelijks lezen wat er staat.

 

 

Old State House

We naderen meer en meer het centrum van de stad, iets wat duidelijk merkbaar is door de wolkenkrabbers die om ons heen lijken te rijzen. Plots zien we echter een oud bakstenen gebouw, omsingeld door zowel moderne als oudere torens. Het is de Old State House uit 1713, het oudste publieke gebouw van Amerika. Het had dezelfde functie als de nieuwe State House, hoewel men zich begin 18de eeuw vooral bezig hield met discussiëren met de Britse Kroon. De Koninklijke Gouverneur had namelijk ook een raadskamer in dit gebouw.

 

 

De Old State House is een langwerpig gebouw met aan de voorzijde een wit balkon. Het was vanaf dit balkon dat men in 1776 de Onafhankelijkheidsverklaring van Amerika voorlas. Er was zoveel rumoer en vreugde dat er rellen ontstonden. De mensen klommen op het gebouw en braken de originele houten beelden op de top af. De leeuw en de eenhoorn, symbolen van de Britse monarchie, werden uiteindelijk gebruikt om het vreugdevuur aan te steken en gingen dus verloren.

 

 

Toen The State House verhuisde van locatie, wijzigde de functie van het gebouw naar stadhuis. Ook de post bevond zich een tijdje in dit gebouw. Eind 19de eeuw waren er geen overheidsdiensten meer te vinden in het bakstenen gebouw, enkel nog winkels die de gevel decoreerden met allerlei opzichtige reclamepanelen. Gelukkig kwam daar snel verandering in. In 1881 restaureerde men het gebouw, ze brachten zelfs opnieuw een leeuw en een eenhoorn op het dak aan. Sindsdien kan je in The Old State House ook een kijkje binnen nemen in het museum.

 

 

Op de hoek van het gebouw vinden we trouwens een oude Fire Alarm Box terug. Ik zag ze ook al in New York City, maar het was de eerste keer dat ik er eentje ontdekte met een oude gaslamp erbovenop. Of deze dingen in het tijdperk van mobiele telefoons nog gebruikt worden? Nog zelden, maar de meesten zijn wel nog actief. Door simpelweg een hendel over te draaien wordt er een bericht verzonden naar de dichtstbijzijnde brandweercentrale. Het bericht is een soort van morse en wordt bij de oude boxen via telegram verstuurd. Dergelijke brandalarmboxen dateren van begin 1900.

 

Faneuil Hall

Niet ver van The Old State House komen we nog een oud gebouw tegen. Voor het gebouw staat een standbeeld van Samuel Adams. Faneuil Hall kan je het best omschrijven als een stads-en markthal. Het was een ontmoetingsplaats voor het volk van Boston waar ze konden debatteren, vergaderen en protesteren. Faneuil Hall wordt in Boston ook wel De Wieg van de Vrijheid genoemd.

 

 

 

De grote stadshal bevindt zich bovenaan in het gebouw en is gratis te bezoeken. De gelijkvloers fungeerde als marktplaats. Ook vandaag is er nog steeds een markthal onderin het gebouw. Naast Faneuil Hal zijn er trouwens nog twee markthallen: Quincy Market en South Market. Rondom de markthallen zijn er gezellige pleintjes met bomen. In de bomen hangen er lichtjes en op de kasseien staan er kleurrijke tafeltjes en stoelen waar je kan plaatsnemen.

 

 

In South Market vind je tegenwoordig vooral veel winkeltjes, boetiekjes en souvenirshops. Wie een hapje zoekt om te eten kan terecht in Quincy Market waar talloze eetkraampjes te vinden zijn. Ook buiten, rondom het historische gebouw zijn er verschillende restaurants en cafés te vinden. Ze zijn verbonden met de markt en zijn dus vaak via twee zijden toegankelijk.

 

 

Wanneer wij ons tussen de menigte manoeuvreren die staat te luisteren naar één van de vele straatartiesten, beginnen ook wij een hongertje te krijgen. Net als bij mijn vorig bezoek aan Boston, trek ik weer naar het Cheers Café. Mijn reismaatje is van een generatie ouder en wat voor ons Friends was, was Cheers voor haar. Het zou dan ook zonde zijn om een dergelijk instituut over te slaan. Ze herkent algauw de toog van de bekende tv-sitcom en gaat met plezier op het terras zitten. We eten er gefrituurde calamaris en pepers met tomaten-en citroensausje. Bij dit mooie indian summerweer kunnen we bijna niet anders dan een fris blond biertje bestellen. We gaan voor Blue Moon, dat een beetje weg heeft van een Hoegaarden. 

 

 

Dit is voor mij typisch Boston, op een terrasje zitten en mensen gadeslaan die voorbijwandelen op de oude kasseien. Het is best zeldzaam om in Amerika op een rustige plek op een terras te zitten, nog zeldzamer wanneer dat terras zich op een marktplein bevindt. Zulke terrasjes heb je in hopen in Europa. Het doet me aan thuis denken.

 

 

Paul Revere House

Een laatste belangrijke stop op de Freedom Trail, is het huis van Paul Revere. Het kost slechts $5 om het oude huis te bezoeken, al lukt het me blijkbaar nooit om het te bezoeken. Tijdens mijn eerste trip naar Boston is Paul Revere House gesloten en tijdens mijn tweede trip besef ik dat ik de luttele $5 niet kan betalen, omdat ik mijn portefeuille kwijt ben. Gelukkig laat een eerlijke vinder deze mét inhoud achter bij het Cheers Café waardoor niets verloren is, behalve onze kostbare tijd. We hebben geen zin meer om terug te keren naar het huis en besluiten in de plaats een andere hoek van Boston te verkennen.

 

 

The Greenway in Boston

Rondom het stadscentrum heeft Boston een groene stadsgordel die eigenlijk bestaat uit een aaneenschakeling van parken. Het wordt The Greenway genoemd. Het traject is zo’n 2,5km lang en je mag er enkel wandelen, niet fietsen of andere ‘voertuigen op wielen’ gebruiken.

 

 

Het is zalig om even te verpozen op de vele bankjes of om te picknicken op een stukje groen met zicht op de haven. In de parken zijn er ook foodtrucks en beer gardens te vinden. Er is trouwens gratis wifi op The Greenway, kan van pas komen!

 

 

Boekliefhebbend Boston

Terwijl we rondwandelen in Boston, merken we op hoeveel manieren er zijn om aan boeken te raken in Boston. Er is natuurlijk zoals in zowat elke grote Amerikaanse stad een Barnes & Noble te vinden, maar ook talloze tweedehandsboekenwinkeltjes zoals deze Brattle Book Shop. We vonden vooral het buitengedeelte van deze boekenwinkel opvallend. Vraag me niet wat ze doen bij slecht weer, want het is een best grote collectie die je steeds opnieuw buiten kan vinden!

 

 

Verder weg in de stad vonden we een ‘Little Free Library’, waar je dus gewoonweg gratis boeken mag lenen. Er wordt wel gevraagd om een ander boek in ruil te geven of hetzelfde boek simpelweg terug te brengen.

 

 

Winkelen in Boston

Wie in Amerika wil shoppen kan ik ten sterkste Boston aanraden. In Summer Street en Winter Street kan je zelfs in autovrije straten winkelen, best uniek in Amerika. Je vindt er de typische grote Amerikaanse ketens zoals Macy’s, maar ook Europese winkels zoals Primark die in de rest van Amerika bijna nauwelijks te vinden zijn!

 

Bostons haven

Tijdens mijn eerste trip in Boston nam ik je al mee langs de haven in Boston. Je kan hier namelijk de Harbor Walk doen waarbij je van pier naar pier wandelt, terwijl je uitkijkt over de haven. Oude zeilboten, grote jachten en andere pleziervaart, hier zie je het allemaal terwijl je langs oude warenhuizen loopt op de kades. Als je het mij vraagt: één van Bostons mooiste plekjes om bij weg te dromen.