48 uur in Rotterdam, dag 1

• ---

  Rotterdam wordt wel eens het New York van Nederland genoemd. Daar ik vaak in New York City te vinden ben, wou ik die theorie wel eens uittesten! Rotterdam is een havenstad gelegen aan de Nieuwe Maas (een uitloper van de Maas en de Rijn) in Zuid-Holland. Vanuit België is het gemiddeld 2 uurtjes rijden met de auto of je kan natuurlijk met de trein gaan. Met de Thalys sta je er al op een halfuurtje vanuit Antwerpen!

 

10u: Cool in Rotterdam is cool

Eén van de meest levendige buurten in Rotterdam kan je vinden in en rond de Witte de Whitstraat in de Cool-wijk. Tijdens onze eerste ochtend in Rotterdam vinden we er zo een gezellig terras en uitstekende brunchplek bij Hopper Coffee. Onder het motto “Wat je zelf doet, doe je meestal beter.”,  branden de uitbaters hun eigen koffiebonen en bakken ze zelf brood in hun vloeroven. Wij drinken er een kruidige ijsthee en eten er een kleurrijke salade.

 

 

Naast de talloze unieke boetiekjes en vintage winkeltjes is Cool in Rotterdam vooral ’s avonds een leuke uitgaansbuurt. Je vindt er het ene terras na het andere. Bij mooi zomerweer is het er dan ook een drukte van jewelste.

 

 

Bij het oversteken van de Witte de Whitbrug merken we een mooi kanaal op, we besluiten langs het water te lopen waar ook enkele fascinerende beelden te zien zijn van de Beeldenroute Westersingel. De straten naast het water, de Eendrachtsweg en de Westersingel zijn één van de best bewaarde buurten van Rotterdam.

 

 

 

 

Eén van de bekendste beelden van Rotterdam vinden we uiteindelijk op het Eendrachtsplein. Het werk is al enkele keren van plek verhuisd in Rotterdam en het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om het op z’n huidige bestemming te krijgen. Santa Claus van Paul McCarthy wordt ook wel ‘Kabouter Buttplug’ genoemd, één van de redenen waarom er in het verleden wat ophef omtrent het beeld ontstond.

 

 

11u: Museumplein in Rotterdam

We maken een ommetje langs het water en lopen terug naar de Witte de Whitbrug, deze keer de andere richting uit, naar het Museumplein. Zoals de naam reeds verraadt, herbergt dit stukje Rotterdam heel wat musea. Wij besluiten om deze niet te bezoeken, maar zelfs wie in de buurt een wandeling maakt kan alvast de aparte gebouwen opmerken.

 

 

 

11u30: Het Centraal Station als eyecatcher in het C.S Kwartier in Rotterdam

Wie per trein naar Rotterdam spoort of met de trein Rotterdam al eens passeerde, die heeft vast en zeker het indrukwekkende Centraal Station al gezien. Het gebouw werd vanaf 2009 volledig vernieuwd en opnieuw heropend in 2014. Wanneer je met de trein aankomt in Rotterdam, valt in eerste instantie het grote glazen dak op. Het is het perfecte stationsplaatje dat je wel eens in een film ziet.

 

 

Ook wie buiten in Rotterdam rondloopt, bijvoorbeeld komende van de Beeldenroute Westersingel, merkt meteen de moderne gevel op. De grootse, gekantelde houten driehoek bekoort ons wel. Ook het Stationsplein is best een gezellig plein met zijn groene plantanen, omgeven door de hoogste torens van Rotterdam. 

 

 

In het station zijn enkele handige, typische Nederlandse winkels of eetplekken te vinden zoals Albert Heijn, Hema en La Place. Opvallend is de stationshuiskamer. Een plek waar iedereen gezellig kan verpozen, even uitrusten of wat werken aan een lange tafel. Je kan er ook iets eten of een boek uit de bib lenen. ‘Doe alsof je thuis bent’ is de leuze. Geen gezeur meer over gemiste treinen of de ideale plek vinden voor een snelle afspraak tijdens je zakenreis. De stationshuiskamer van Rotterdam is zo’n groot succes dat het concept intussen ook naar andere Nederlandse stations is overgebracht.

 

 

12u: De luchtsingel a.k.a de High Line van Rotterdam

We verdwalen een beetje tussen de hoge torens van het C.S. Kwartier, wanneer een gele gevel op ’t Delftseplein onze aandacht trekt. “Mi have een droom”, staat er in grootse letters op de knalgele muur geschreven. Een beetje onzeker lopen we het poortgebouw binnen.

 

 

 

Een lange smalle gang leidt ons verder naar een binnenkoer. De gebouwen rond de binnentuin bevatten verschillende murals of grafitti, zelfs de vloer bleef niet onbeschreven. De Biergarten opent net zijn terras. We hebben nog geen dorst, maar we denken wel: “een goed adresje voor later, ’t ziet er gezellig uit”. The yellow brick road leidt ons niet naar Oz, maar wel naar een houten gele trap.

 

 

Nieuwsgierig volgen we onze weg naar boven. We komen in een oud kantoorgebouw terecht. Er staan pijltjes voor een dakterras en zelfs een groene dakakker. Geen kleine moestuin dus, maar een heuse akker op het dak van dit gebouw. We blijven de gele weg volgen en we komen aan de andere zijde van het gebouw weer buiten. Voor ons zien we een geel, zwevend lint dat zich een weg door de gebouwen van Rotterdam baant.

De houten voetgangersbrug is een gekend zicht in Rotterdam, het is de luchtsingel. Enkele jaren geleden legden enkele Rotterdammers wat geld samen en bouwden ze de gele brug in de hoop wat meer leven te brengen in de buurt. De namen van de sponsors zijn te lezen op de vele houten plankjes. Wie wil kan ook vandaag nog een plankje kopen om het project te steunen.

 

 

De buurt van het Noord-station was vroeger een belangrijke economische spil van Rotterdam, maar dit epicentrum verschoof naar de buurt van het C.S. Kwartier. Een oud vergaan station en lege gebouwen zetten hier de toon. Dankzij de luchtsingel is er eindelijk weer wat leven te bespeuren in deze buurt. Hippe bars, dakterrassen en designwinkels geven de buurt een duwtje in de rug. De brug is voorlopig maar tijdelijk, toch hopen de initiatiefnemers nog verder uit te breiden.

 

 

Wanneer je op sommige plaatsen tussen de boomkruinen lijkt te wandelen, moet ik denken aan de High Line in New York City. De oude verhoogde spoorweg in NYC werd enkele jaren geleden door wandelaars en zonnebaders in gebruik genomen. De groene ader in de stad zorgde plots voor heel wat leven in het oude meatpacking district. Sindsdien rijzen er nieuwe wolkenkrabbers en andere grote projecten als paddenstoelen uit de grond.

Toch heb ik mijn twijfels over de invloed van deze luchtsingel op de buurt. Ik vind het er nog een beetje kaal (meer groen zou fijn zijn) en rustig, té rustig. En tegelijkertijd ook weer net niet, dankzij de ronkende auto’s die onder de brug heen rijden.

 

 

Wanneer wij op de luchtsingel lopen, heeft de brug enkele weken voordien nog een nieuw likje gele verf gekregen. De vloer werd echter niet opnieuw gedaan, “die verslijt toch weer meteen”. Het halve werk voelt een beetje troosteloos, onverzorgd aan. Ondanks het feit dat de High Line in NYC ontzettend toeristisch is, vertoef ik er heel graag. Dat gevoel heb ik met deze luchtsingel niet. Wij kwamen er een beetje toevallig op terecht en hoewel menig Instagrammer hier vast en zeker leuke kiekjes kan schieten, vind ik dit alvast geen must do in Rotterdam.

Op het einde van de luchtsingel raken we wel gefascineerd door een oranje constructie (welke kleur anders in Nederland?).

“Wat zou dat zijn?”

– “Is ’t een kunstproject?”

Een steen geeft antwoord op onze vragen:

 

 

Waarom staat daar een poort?

Omdat hij hier hoort.

Luister maar!

 

 

Oké, de steen geeft niet bepaald antwoord, wel een hint, “een poort”. Een Google-zoekopdracht geeft meer uitleg: het kunstwerk van ’95 beeldt de oude stadspoort uit die tijdens WOII vernietigd werd. De kunstenaar koos voor de Nieuwe Delftse Poort een open ontwerp, om aan te tonen dat de stad Rotterdam altijd in verandering is, niets is af.

 

De stadsdriehoek van Rotterdam

De stadsdriehoek is het oude historische centrum van Rotterdam, dat, zoals de naam weggeeft, een driehoekige vorm heeft.

Must do’s in de stadsdriehoek zijn de markthal, de Stadsbibliotheek, de Kubussen en het Kerkplein aan de Laurenskerk. 

12u30: De kerk die geen kerk meer is, of toch?

In de tuinen voor de Laurenskerk worden we als vanzelf rustig, al heb ik ’t gevoel dat ’t er niet altijd zo rustig aan toe gaat. We zien ook een stadspodium en bordjes zoals “Dans en sjans in het nieuwe stadspark”.

 

 

In de Laurenskerk gaan er nog steeds kerkdiensten door, maar er gaan minstens evenveel andere leuke activiteiten door zoals concerten en zomermarkten. Vlak voor de kerk kan je er in de zomer zelfs een gezellig terras vinden.

 

 

12u45: De bibliotheek die meer dan een bib is

Wij laten het terras voor wat ’t is, al zijn we best dorstig. We lopen richting de Stadsbibliotheek, niet zozeer om er een boek uit te lenen, maar wel om op het dakterras een glaasje te nuttigen. De bibliotheek doet me met zijn gele buizen wat denken aan Centre Pompidou in Parijs. In grote neonlichtreclame staat er ‘Heel je aarde is je vaderland’, een quote van één van de bekendste Rotterdammers: Erasmus.

 

 

Daar de bediening de trappen op en af moet met drank en eten, laat deze vaak op zich wachten. In de eerste mooie zonnestralen van de dag, maakt ons dat niet veel uit. We genieten van ’t zicht op ’t marktplein en kijken naar de mensen die er over lopen of rondhangen. Mensenkijken, stiekem toch één van mijn favoriete bezigheden.

 

 

13u15: De mooiste markthal van Nederland vind je in Rotterdam

In ’t zonnetje op ’t terras van de Stadsbibliotheek begint onze maag toch een beetje te knorren. De Markthal staart ons aan. Vanbuiten lijkt het gebouw wel op een dikke betonnen tunnel, maar dan met kleine venstertjes in. Het gebouw herbergt namelijk niet alleen de markt, maar ook 228 residentiële appartementen.

 

 

De twee korte zijden van ’t gebouw zijn volledig in glas opgetrokken, wat ’t tunnelgevoel nog meer versterkt. Hoewel je buiten op ’t kille beton kijkt, is dat binnen absoluut niet ’t geval. Pas wanneer je dichterbij komt, kan je eindelijk wat meer kleur zien. En wat voor een kleuren!

 

 

Eenmaal binnen word je overweldigd door de kleurenpracht van de wandbekleding. De Markthal van Rotterdam wordt niet voor niets de Sixtijnse Kapel van Rotterdam genoemd. Arno Coenen en Iris Roskam ontwierpen er De Hoorn des Overvloeds. Op de muur zie je prachtige taferelen met bloemen, insecten, fruit, vissen, enz.. De sterk uitvergrote beelden werden geprint op geperforeerd staal. Zo’n 4.000 blokken sieren de markthal.

 

 

In de Markthal kan je smullen van typische Nederlandse lekkernijen zoals kaas, poffertjes en haring, maar er zijn ook heel wat internationale stalletjes met invloeden van over de hele wereld. Wij genoten van een lekkere frozen yoghurt bij Amy’s en konden maar geen genoeg krijgen van de kokosrostjes van Madame Cocos. Daar kwamen we de volgende dag zelfs nog een zakje van halen voor de terugweg. De kokosmakrons met pure donkere chocolade waren een absoluut succes!

 

 

14u: De gele kubussen van Rotterdam

Van ver lijken ze een beetje op gele blokken Duplo. Op verschillende hoge betonnen palen zijn gele gekantelde kubussen gevestigd. Zowel aan de bovenzijde als aan de onderzijde zijn er ramen te zien. Zowat alle huizen zijn verbonden met elkaar, de kubussen lijken als het ware tegen elkaar te leunen. Op deze manier valt niet altijd duidelijk te zeggen waar het begin of het einde van een woning is.

 

 

De kubussen torenen hoog boven ons uit, alsof we door een bos van blokken lopen. Iets wat architect Piet Blom ook voor ogen had. Hij noemde de verzameling huizen dan ook het ‘Blaakse Bos’ en heel wat mensen hebben ’t ook over de ‘paalwoningen’. Onderin de huizen, zeg maar in de ‘stam’ van de bomen woningen, zitten soms winkeltjes, bergruimtes en zelfs een schooltje.

Terwijl ik eerst nog dacht dat hier enkel singles of koppels in de kleine huisjes zouden wonen, blijken hier dus ook gezinnen te wonen. Ik ben nieuwsgierig naar de bewoners van het Blaakse Bos en probeer een blik te werpen door de ruiten, maar deze bevinden zich voornamelijk hoog boven mijn hoofd. Ik schrik even.

 

 

Er loopt een kat over één van de ramen, vlak boven mijn hoofd. Kan de kat scheef lopen of is het raam eigenlijk de vloer?

Al mijn vragen kunnen gelukkig beantwoord worden in de Kijk-kubus. Voor een luttele €3 kan je elke dag tussen 10u en 18u de kijkwoning bezoeken. Het huis is grotendeels bemeubeld, zodat je een idee krijgt hoe de mensen er in kunnen leven. Verder is de woning een soort mini-museum met uitleg over de buurt en details over de architect en bouwplannen.

 

 

De gele kubussen werden in 1984 gebouwd en zijn nog steeds een icoon. Een niet te missen bezienswaardigheid in Rotterdam!

Wie overigens graag wil ervaren hoe het is om in één van de kubussen te overnachten kan verblijven in het Stayokay hostel.

 

14u30: De Spaanse Kade aan de Oude Haven

Aan de achterzijde van de Gele kubussen heb je trouwens prachtig zicht op de Oude Haven en de gezellige terrasjes op de Spaanse Kade.

 

 

Opvallend is ook het Witte Huis met z’n groen-wit-gestreepte luifeltjes, een groot kantoorgebouw uit het einde van de 19de eeuw. Eén van de weinige gebouwen in het oude stadscentrum dat de bombardementen tijdens WOII overleefd heeft. Het art-nouveau-gebouw was met z’n 43meter de eerste wolkenkrabber van Nederland, volgens sommigen zelfs van Europa. In de verte heb je ook mooi zicht op de rode Willemsbrug.

 

 

15u: Wandelen langs de Wijnhaven

Via de Geldersekade komen we terecht in de Wijnhaven. Het contrast met de Oude Haven kan bijna niet groter zijn. Niet alleen liggen hier nieuwere (woon)boten aangemeerd, maar zijn ook de gebouwen een stuk speelser en moderner. Zo is The Red Apple een frappant gebouw.

 

 

The Red Apple is aan drie zijden omgeven door water, zo lijkt het wel op een groot boegschip. De rode lijnen op de gevel van het gebouw alluderen dan weer op zijn naam The Red Apple, opnieuw een link naar New York City dat als bijnaam The Big Apple heeft. Of misschien is het simpelweg een verwijzing naar de oude Appelmarkt waar de wolkenkrabber op gebouwd is. Het gebouw heeft zowel residentiële als commerciële doeleinden.

 

 

In de Wijnhaven vind je overigens ook het Maritiem Museum. Al volgen wij de Keizerstraat om langs de Steigersgracht – heerlijk al dat water in een stad! – naar de Coolsingel te gaan.

 

15u15: Winkelen in de Beurstraverse a.k.a. ‘de koopgoot’ 

 

 

Je zou het eerst niet zeggen wanneer je in de Coolsingel rondwandelt, maar onder het straatniveau bevindt zich nog een volledig andere straat. De Beurstraverse, ook wel ‘de Koopgoot‘ genoemd door de Rotterdammers is een waar shoppingwalhalla.

 

 

Je vindt er naast de alombekende Nederlandse ketens zoals Bijenkorf ook enkele winkels die nog niet of minder bij ons bekend zijn. Zoals de Deense Søstrene Grene die sinds onlangs wel al in Brussel en Antwerpen te vinden is, maar al heel wat meer locaties in Nederland heeft. Je kan 7 dagen op 7 shoppen in de Koopgoot, jep, ook op zondag dus!

 

 

18u30: Diner bij Dudok in hartje Rotterdam

Na het shoppen, schuiven we onze voetjes onder tafel bij Dudok. Een prachtige brasserie gevestigd in een gebouw ontworpen door Nederlandse architect Willem Marinus Dudok. Het gebouw dateert uit 1945 en is erg karakteristiek voor die periode. De brasserie heeft intussen ook zaken op andere locaties, maar is uiteraard genoemd naar de architect van hun eerste zaak.

 

 

De grote zaal is op z’n minst indrukwekkend te noemen. Het personeel gunt ons echter wat meer rust en begeleidt ons via een zijdeur naar een oude veranda. Op deze gezellige plek genieten we al snel van een smakelijke salade boordevol pure producten.

Dudok is overigens vooral bekend vanwege zijn lekkere patisserie, met als uitblinker hun appeltaart. Al probeerden wij liever de chocoladetaart. Om van te smullen!

 

 

23u: Verblijf in Rotterdam

Nadat we nog een stapje zetten in de Witte de Whitstraat, keren we terug naar ons hotel waar we moe maar tevreden onder de wol kruipen. Wij boekten via Booking.com het Inntel Hotel Rotterdam Centre. Het hotel is centraal gelegen, vlakbij de bekende Erasmusbrug, romantisch gesitueerd aan ’t water. Ondanks dat we een budgetkamer boekten aan de straatzijde, was ’t er rustig.

 

We kozen wel voor een uitgebreid Champagne-ontbijtbuffet. Terwijl we met onze slaperige ogen de bootjes zagen voorbijvaren in de Leuvehaven, genoten we van lekkere broodjes en heerlijke toespijs zoals zalm en vers fruit. Het hotel heeft ook een gezellige bar, helemaal volgens het thema genaamd ‘Water’ en een parking vlakbij waar je goedkoper kan parkeren. Helaas kan je niet altijd op de bovenste verdieping van ’t hotel terecht om te genieten van het prachtige uitzicht, wel kan je relaxen in het zwembad met sauna en stoombad. De welnessruimte is gelegen op de 8ste verdieping en heeft dus ook een mooie vista op de stad. Bovendien is deze reeds om 6u open en heb je nog toegang tot 23u30! Dus ook ’s avonds kan je er kijken naar de skyline.

 

Voor de volgende 24u in Rotterdam is het wachten tot een volgende reisblog 😉