Jeetje, wat is het lang geleden dat ik nog eens een blog geschreven heb! De tijd vliegt – reeds vier maanden hier – en er is steeds zoveel te doen!
In navolging van deze blog en deze blog, nog eens een uitgebreidere blog van mijn avonturen tijdens de weekends 😉
In principe hadden Eva, Laura en ik reeds in november een wijn-kaas- en chocolade-tour gepland. Eva had dit alles geboekt, alleen zijn we helaas voor enkele verrassingen komen te staan. Ik geloof niet dat ik het al eerder vermeld had, maar sinds november zijn we maar met 2 A’tjes meer. Laura is door een noodgeval in de familie halsoverkop terug naar Nederland gegaan, en is tot onze spijt nog niet terug. Het is vreemd hoe snel je van iemand kan gaan houden. De 3A’tjes waren echt een hecht team, goed op elkaar ingespeeld en hadden altijd zin in hetzelfde (zowel qua activiteit, eten,..). We missen ons Lau’tje dan ook heel hard! Eerste probleem was dan ook het feit dat we voor 3 personen gereserveerd hadden. Gelukkig heeft Eva’s hostmum ons kunnen helpen en heeft zij ervoor kunnen zorgen dat we Laura’s geld terugkregen (eerst was er sprake van slechts 30% refund, maar hey, dit was een noodgeval!)
Toen het eindelijk zover was keken Eva en ik reikhalzend uit naar deze tour, we houden van wijn, we houden van kaas, en ja, we zijn dol op chocolade! Dit leek ons de perfecte tour! We werden om 9u50u verwacht aan de pick-up plaats St.Pauls Cathedral. Helaas werd Eva om 7u15 wakker gebeld met de vraag waar we waren. Uhm?! In ons bed?
Er was blijkbaar een vergissing gebeurd met de boeking. Gelukkig zijn we geen toeristen die hier maar een paar dagen vertoeven, dus werd de trip omgeboekt naar een andere dag. Deze keer wél om 7u15. Ik vond het al vreemd dat we zo lang mochten uitslapen. Toen we onze Great Ocean Road & Phillip Island Tour deden werden we namelijk op hetzelfde oppikpunt verwacht rond 7u in de ochtend. En daar zagen we dus ook een hele hoop andere busjes passeren.
Onze tour, geboekt bij Cafe Bus, zou op een zondag plaats gevonden hebben. Gezien ons dat een aardige duit van zo’n $119 gekost had besloten we op de zaterdag voordien het rustig aan te doen en zo min mogelijk uit te geven. Hoewel Australië één van de duurste landen is om in te reizen, is het in Melbourne helemaal niet zo moeilijk om een hoop leuke dingen GRATIS te doen.
Die zaterdag was het de opening van het nieuwe opera seizoen, met een opera van Wagner als start. In de stad was er een kleine parade met de zangers in hun kostuums uit Der Ring des Nibelungen van Wagner, zelfs walkures op echte paarden en natuurlijk ook een streepje muziek. Was wel leuk! Nabij Flinders station is er op het Federation Square dus altijd wel wat te doen, ze plaatsten voor de mensen zelfs overal strandstoelen en kussens op de stenen zodat je er lekker bij kan zitten! We hadden stiekem onze eigen wijn meegenomen (mag je normaal niet in ’t openbaar drinken) en ook enkele dips dat we in de Aldi gekocht hadden (dus lekker cheap).
In de namiddag zijn we richting Fitzory gegaan, de meer alternatieve wijk, waar er een Spaans straatfeest aan de gang was. Een hele straat vol met kraampjes, voornamelijk met Spaans eten. Jummie paella en chorizo! En op ’t einde van de straat stond er een podium waar je Salsa-lessen kon volgen (beetje Baudelo-achtig tijdens de Gentse Feesten). En in de pubs in de buurt was er live music te horen, vergezeld met het typische ’tak-tak’-geluid van de Flamenco dansers.
Gezien onze wijn-tour op zondag niet door ging besloten we dan maar op goed geluk opnieuw naar het Federation Square te gaan. Daar was er deze keer een Pools festival aan de gang, met authentieke klederdracht en dansen! Ook weer talloze kraampjes, etc… Het zonnetje kwam erdoor, dus toen hebben we gewoon een strandstoel in beslag genomen, genoten van ’t zonnetje en wat geluisterd naar de ietwat vreemde Poolse muziek.
Daarna de stad verder verkent en enkele nieuwe plekjes proberen vinden, o.a. ook een Rooftop Bar gevonden! Lekker Sangria gedronken daar. En ja, kerstbomen en kerstversiering spotten in de stad! Het went maar niet, Kerst in de zomer.
Het daaropvolgende weekend was de Color Run hét hoogtepunt, en het weekendje dáárna was het dan ein-de-lijk zover: onze wijntour!
Op zaterdag besloten we eerst een ander deel van Melbourne te verkennen: Richmond. In feite lijkt alles hier wel een beetje op elkaar, maar net zoals in Fitzory heerst er in Richmond toch een andere sfeer. Heel wat leuke bars en restaurants en bovendien opvallend goedkoper (Bridge Road is the way to go)! Het was dan ook in het Town Hotel Richmond (oja, restaurants worden hier vaak hotels genoemd, niet dat je er kan overnachten, waarschijnlijk een overblijfsel van de oude herbergen) dat we van een lekker wijntje en enkele dips genoten:
Terwijl we op een terrasje genieten van al het lekkers in het zonnetje krijgt Eva plots een berichtje dat we de volgende dag pas om 9u20 verwacht worden i.p.v. 7u15.. Omdat we niet voor een 2de keer uit ons bed willen gebeld worden belt Eva meteen terug naar de organisatie om het juiste tijdstip te bevestigen. De organisatie verzekert ons dat 9u20 het nieuwe correcte tijdstip is. Het kan ons echter niet overtuigen en zelfs het idee dat er misschien minder ophaalpunten zijn en minder mensen moeten worden opgepikt maakt ons onzeker. Enkele uren later bellen we dan ook NOG maar eens terug naar de organisatie. Opnieuw wordt 9u20 als tijdstip opgegeven.
Zowel Eva als ik hebben tijdens de nacht van zaterdag op zondag nauwelijks een oog dicht gedaan, maar we werden toch niet wakker gebeld. ’s Morgens aan Saint Pauls Cathedral komt het busje zelfs enkele minuten later aan, maar het is er! En wij zijn er! HOERA!
Op een goed uur rijden van Melbourne ligt de Yarra Valley, een vallei genoemd naar de Yarra river. Australië biedt een scala aan heel wat award-winnende wijnen. Al zou je soms denken dat je in Frankrijk vertoeft wanneer je hoort welke wijnen vooral in de Yarra Valley te vinden zijn, de grond is er namelijk ideaal voor een Chardonnay en Pinot Noir. Ook de Champagne is er te vinden, al zitten we natuurlijk niet in de Champagne-streek en moeten we het dus hebben over sprankelende wijn 😉
Het duurt niet lang of we rijden langs mooie (wijn)velden, gebergten en andere schoonheden van de natuur. Op een zonnige zondag extra relaxing om door te rijden 🙂
Eerste stop? Yering Station.
Een plek dat duidelijk ook bij anderen in de smaak viel, gezien het er best druk was. Gebouwd in oude stallingen, maar alles up to ’the highest standards’ voor de wijn.
Het was hier dat we dan ook ‘les’ kregen in het proeven van wijn. De gids toonde ons hoe we eerst en vooral moeten kijken naar de wijn: welke kleur heeft de wijn? Helder? Donker? Kleurrijker? Daarna moet er natuurlijk geroken worden. Wat ruik je? Rood fruit? Houtskool? En dan de volgende stap: het luisteren. De gids hield het glas aan zijn oor. Enkele andere bezoekers gingen mee in het verhaal en volgden ook deze laatste stap. Grappig, want hoewel je heel wat zintuigen gebruikt bij het proeven van wijn, is luisteren er NIET één van. (Ik was bij de slimmeriken van de groep en hield m’n oor dus niet aan m’n glas wijn). En dan de échte laatste stap: het proeven. Ik vreesde al voor afschuwelijke slurp-en spug-taferelen. Maar al bij al viel het nog mee, en hoewel de gids ons toonde dat je met het slurpen heel wat meer kan proeven, gaf hij ook toe dat je zoiets niet op restaurant gaat doen. Gelukkig moesten we onze wijn niet uitspuwen en mochten we het lekker opdrinken. Onze gids waarschuwde ons echter voor het feit dat als we wilden, we die dag zo’n 40 verschillende wijnen konden drinken. Hmm, het dan toch maar houden bij een slokje en de rest weggieten. En oja, veel water drinken!
Hierna trokken we naar de Balgownie Estate. Heel wat verschillende wijnen te verkrijgen hier, maar hun rode wijnen zijn de top. Waaronder hun Australische (!) Shiraz. Nadat we mochten proeven aan een uitgebreid scala aan wijnen terwijl we prachtig zicht hadden op hun wijnvelden werd het tijd voor de lunch. Ook hier was het weer ‘bakske vol’. Gelukkig werd er voor ons een aparte zaal gereserveerd waar we iets rustiger konden genieten van onze lunch. Reeds bij het vertrek met ons busje had onze gids de menukaart laten rondgaan. Eva en ik twijfelden beiden over dezelfde gerechten: eend of een soort viskroket. Dan maar besloten dat Eva voor de eend zou gaan en ik voor de vis… En dat we halverwege ons bord zouden ruilen. We hoorden bij de jongsten aan onze tafel, we waren omgeven door oudere koppels. Wij waren echter de enigen die op het idee gekomen waren om twee verschillende gerechten te nemen en ze bovendien te delen. De andere koppels hadden plezier in dit feit en vonden het best wel grappig dat eerder wij het oude stel leken dat elkaar al jaren leek te kennen.
Intussen waren we er echter achter gekomen wat de reden was voor het latere vertrek van onze tour. Blijkbaar waren we bij een andere tour gestopt… Een tour zonder chocolade en kaas 🙁 Toen we dit aan onze tafelgenoten vertelden was er ook een oud koppeltje bij dat erg veel medelijden met ons had. Zoveel dat ze zelfs ons dessert (dat een extra keuze optie was) betaalden. Het koppeltje was van Perth, West-Australië. Ik zweer het je: zo’n dingen overkomt je alleen in Australië! Mensen zijn hier veel te lief!
Hoe dan ook, de lunch was erg lekker en we waren klaar voor onze volgende wijn! Waarop de gids ons naar Yering Farm bracht. Een boerderij waar ze niet alleen wijn maken, maar ook cider. Persoonlijk vind ik dat ze volledig voor de cider mogen gaan, want de wijn was niet bepaald m’n smaak. Ofwel was de wijn bij de Balgownie Estate zo goed… Ofwel waren we het wijn proeven tegen dan toch al een beetje beu (zie je wel dat wij afwisseling met chocolade en kaas nodig hadden?)
Niettemin was deze Yering Farm erg gezellig en werd de plek omgeven door een uitzicht om u tegen te zeggen!
Laatste stop van de dag werd Chandon, hét merk in Australië dat niets liever doet dan zichzelf vergelijken met Champagne. Eén ding was zeker: het landgoed van Chandon was alvast erg groots en gewoonweg prachtig om er een wandelingetje te doen. Al zal dat wel één van de weinige minpuntjes geweest zijn op deze tour: te weinig tijd. Bij heel wat zaken had ik graag wat meer tijd door gebracht, maar onze gids bleek op een strak schema te zitten.
Chandon heeft een mooi museum waar je ook een kijkje kan nemen naar de verschillende processen.
Van het oude systeem naar het nieuwe systeem…
En als laatste mocht er natuurlijk geproefd worden. Terwijl we bij onze vorige bezoekjes overstelpt werden met de vele glazen wijn, mocht er hier maar één keuze gemaakt worden. De Chandon werd vergezeld met een klein stukje kaas en wat confituur (jaja, kregen we toch nog een beetje kaas!) Ik ben een grote fan van bubbels, maar deze was het hem toch niet bepaald.
Ergens heb ik het idee dat de Australiërs te veel opkijken naar hun romantische Frankrijk. Misschien moeten ze gewoon maar eens hun eigen ding proberen :p (Iets wat bijvoorbeeld met hun rosé en rode sprankelende schuimwijnen goed lukt -> Shiraz.)
Hoe dan ook, mooie landschappen gezien, leren wijn proeven, ook lekkere wijn mogen drinken, in aangenaam gezelschap mogen vertoeven, een supergoede gids die ons leiden mocht, … Bijna perfect! Op de chocolade en de kaas na dan.
We waren ook best vroeg terug in de stad, waarop we dan maar besloten om zelf nog ergens een lekkere portie kaas te kopen en in een parkje te genieten van onze kleine hap.
Gelukkig waren ze bij Cafe Bus niet helemaal verkeerd, na onze klacht kregen we zowaar een full refund! Wel, dan was deze gratis wijn-tour absoluut zo slecht nog niet! 😀