Hoe de Amerikanen de 4th of July vieren…

De 4e juli, een betekenisvolle datum voor de Amerikanen die dan Independence Day vieren. Ook wij keken er naar uit, we waren best nieuwsgierig naar wat de Amerikanen dan allemaal uitsteken.

We merkten vooral op hoe de meeste Amerikanen het vliegtuig op gaan en op bezoek gaan bij hun familie om samen de 4e juli te vieren. Liefst van al gepaard met een zomerse BBQ en knallend vuurwerk. Heel ’t weekend lang hoorden we dan ook de ene knaller na de andere.

Hoewel we eigenlijk altijd om de zoveel meter de Amerikaanse vlag zien,
haalden de Amerikanen nu echt wel alles uit de kast. Naast een vaak grote vlag die gehesen wordt aan de voorgevel zagen we nu ook kleine vlagjes die de voortuinen afbakenden. Iedereen ging ook opvallend meer gekleed in slechts 3 kleuren: blauw, wit en rood. Of de vlag toch op één of andere manier afgebeeld op de kledij. Very fashionable enzo… Uhum.

 

 

4th of July vieren in South Street Seaport, New York City

In de namiddag trokken we naar South Street Seaport. Een buurt dat ik sowieso al een tijdje wilde ontdekken. Zodra we uit de metro stapten werden we verwelkomt door een rij aan kraampjes met heel veel BBQ-standjes: hamburgers, gigantische maïskolven en Italiaanse worsten waren de toppers van de straat. Jawel, ik zei Italiaanse worsten. We besloten om ook zo’n gigantisch ding achter onze kiezen te stoppen. Merguez kennen ze hier precies niet, maar die Italiaanse worst ging wel die kant uit. Spicy zeg! Geen idee waarom we geen Duitse knäckige worsten zagen. In de supermarkt ze nochtans wel al zien liggen, zuurkool ook by the way!

 

 

Oja, en pizza was er ook. Net als kraampjes met juweeltjes, vintage dingen, T-shirts met gekke opschriften en meer. The usual stuff really 😉

 

 

Europees gevoel in New York city? Het kan!

Ik kreeg plots een beetje een Europees gevoel toen ik in deze buurt rondliep. De wolkenkrabbers waren verdwenen en hadden plaats gemaakt voor kleinere rijhuizen waarvan er sommige zo uit Amsterdam leken weggelopen te zijn. Misschien had ’t ook iets te maken met het feit dat de buurt was afgezet door de politie en dat je er vrij kon rondlopen met een glas bier in je hand. In Amerika mag je namelijk in normale omstandigheden niet met alcohol gezien worden op straat. Indien het toch nodig is (wanneer je het bijvoorbeeld gaat kopen), dan moet je je alcohol altijd verbergen. Alsof niemand weet wat je dan eigenlijk in zo’n bruine papieren zak vasthoudt? Even waren we ook vergeten dat je hier pas vanaf 21 mag drinken. Hoewel we al dichter tegen de 30 aanleunen dan tegen de 21 moeten we steeds weer opnieuw onze id uithalen wanneer we iets van alcohol willen kopen. We zullen ’t maar als een compliment zien zeker?

 

 

Smorgasburg

Naast de vele kraampjes waren er in de wijk ook verschillende podia opgesteld. Van hiphop tot rock, we hoorden het die dag allemaal. Verder vonden we er ook een designmarkt en Smorgasburg. Smorgasburg is een in Brooklyn bekende ‘food markt’ dat ooit als spin-off is ontstaan van de bekende vlooienmarkt in Brooklyn. In principe vind je Smorgasburg elk weekend in Williamsburg. Het is een gigantische markt aan het water met honderden kraampjes aan eten. In South Street Seaport zijn er enkele kraampjes ondergebracht in de recent gerenoveerde markthal ‘Fulton Market’.

 

 

 

Macy’s 4th of July vuurwerk.

’s Avonds trokken we naar een niet noemenswaardig Italiaans restaurant (maar ik noem ’t toch zodat je er NIET heen trekt: Barbalu) waar we aangetrokken werden door het mooie interieur en de uitgestalde verse Italiaanse producten die je er kan kopen. Helaas veel te lang moeten wachten op ons eten en een pasta dat méér dan ‘al dente’ was. Erge was dat er bij een opmerking door ons dit nog tegengesproken werd ook. (Ik dacht dat de klant koning was?) Gelukkig wel een extra glas rosé gekregen voor het lange wachten. Misschien wisten ze dan toch nog iets af van een goede service…

Toen de avond viel merkten we meer en meer politie op straat. Ongelofelijk hoeveel mankracht ze hebben in New York. Straten werden afgesloten, soms voor privéfeestjes, maar ook opdat mensen bijvoorbeeld te voet de autosnelweg op konden opdat ze het beste zicht zouden hebben op het vuurwerk ’s avonds.

 

 

Ik denk dat we een goed plekje gevonden hadden, met voor ons de oude mast van een schip dat bij het maritiem museum hoort, gelegen in South Street Seaport. En op de achtergrond een schip van Macy’s, niet alleen bekende winkelketen van New York, maar ook de organisator van het vuurwerk.

 

 

Het was niet altijd op de 4e juli dat Macy’s de inwoners van New York een cadeau gaf in de vorm van vuurwerk, maar het is wel al sinds ’58 dat ze het vuurwerk op de Hudson verzorgen.

 

 

Sinds ’91 wordt de show ook op tv uitgezonden. Intussen duurt de show al zo’n 2u en wordt het vuurwerk meestal voorafgegaan door muzikale intermezzo’s met bekende artiesten.

 

 

En toen viel alles in het water…

Ondanks dat ons eten een beetje in het water gevallen was hadden we eigenlijk een prachtige dag achter de rug met een stralende zon. Ik keek dan ook erg uit naar het vuurwerk. We waren mooi op tijd om een goed plekje uit te zoeken toen alles echter letterlijk in het water leek te vallen. Er stak een sterke wind op en de regen viel met bakken uit de lucht. Zoals velen waren we hier totaal niet op voorzien. We doken weg onder mijn kleine paraplu dat ik gelukkig altijd bij de hand heb maar het hielp niet bepaald. We moesten nog meer dan een uur wachten voor het donker werd opdat we konden genieten van het vuurwerk. Ik weet niet hoelang precies, maar we bleven nog best een behoorlijk lange tijd zielig in de regen staan. Heel wat mensen schuilden onder alles wat ze maar vinden konden. Hun picnicdekentje waar ze enkele minuten eerder nog vrolijk op zaten te keuvelen, met vier onder één jas of gewoon een plastic zak over ’t hoofd getrokken. Hoewel ik enorm had uitgekeken naar het vuurwerk hield ik ’t niet meer uit.

Samen met heel wat anderen verlieten we ons vuurwerk-spot-plekje en trokken we tegen de stroom in weg van het water. Teleurgesteld in het feit dat onze dag in mineur geëindigd was zochten we een ’thuisgevoel’ op waardoor we in het Belgische Markt belandden.

 

 

België in New York City

De houten lambrisering, de toog met foto’s van koningin Astrid en koning Leopold III, … Het deed me denken aan één van de vele oude brasserieën in de buurt van de Beurs in Brussel. We hadden stiekem heel wat plezier toen de dienster ons als niet-Belgen aanzag en ons wel 10x vroeg of we hulp nodig hadden bij het kiezen van een biertje of toen ze vroeg of we uitleg nodig hadden bij de menukaart. Ik hoop dat ze ’t ventje zijn opmerking op ’t kassaticket dan ook kon smaken: “Omer oe liever”.

 

 

Een Vedett van de tap, een frietje (in puntzak!) met huisgemaakte mayonaise en een Omer. Het smaakte enorm. Onze integratie verloopt nog niet helemaal vlekkeloos en zelfs wanneer we op Amerikaanse feestdagen ons best doen om te genieten van Amerikaanse evenementen… Denken we eigenlijk nog altijd een beetje aan België. 

Achja, volgend jaar beter?