Cavia met boodschappenkar

Waarom boodschappen doen in Amerika geen lachertje is…

Posted on Posted in Expatverhalen uit Amerika

retro groceries picture: ordering a pizza because you are to tired of buying all those groceriesBoodschappen doen is sowieso al niet ieders favoriet, of wel? Ik kan alvast 10 andere dingen bedenken dat ik liever zou doen dan inkopen doen. Vandaar ook dat ik het meestal zo lang mogelijk uitstel. Eén keer per week is mijn doel (al moet er af en toe wel eens een extra mini-boodschapmoment ingelast worden.)

Helaas is het nu eenmaal iets dat je niet kan vermijden tenzij je natuurlijk alle dagen uit eten gaat of eten laat leveren. Maar hey, dat past dan weer niet in het budget van onze portemonnee. Bovendien kook ik met plezier!

Amerikaanse luiheid

Mijn luie-uitstelgedrag-kant wordt hier goed gevoed door de magische uren van mijn lokale supermarkt. Om de hoek hebben we een supermarkt dat het best te vergelijken valt met een grote Carrefour in België. De openingsuren zijn dagelijks van 7u ’s morgens tot 24u ’s nachts. De winkel heeft geen sluitingsdagen. Zelfs op een feestdag is deze open maar met ‘speciale’ uren.

Ik weet nog hoe ik in België vaak het probleem had dat ik mijn boodschappen steeds maar uitstelde en uitstelde waardoor ik mezelf uiteindelijk op zondagochtend – veel te vroeg naar mijn zin – uit bed moest slepen om alsnog naar de winkel te trekken opdat er de volgende week fatsoenlijk eten op tafel zou verschijnen.

Hier heb ik dat probleem niet meer. Tegen dat ik eindelijk tijd/zin heb om naar de supermarkt te gaan is deze namelijk nog steeds open. Wees gerust, ik ben nog niet zoooo lui dat ik de Amerikanen volg in een andere gewoonte: namelijk in pyjama mijn inkopen doen. Jep, ik maak jullie geen blazen wijs, ik heb het al gezien! Trouwens, nog een voordeel van deze uren? Het voelt nooit echt superdruk. Zelfs op zaterdag is het goed te doen!

pajamas-grocery-shopping-at-walmart
*Walmart is een supermarktketen in de US*

De zoektocht & winkelkarren

Wie al eens heeft moeten verhuizen naar een andere regio die weet het wel: boodschappen doen in een andere supermarkt dan je gewoon bent is de hel! Je moet opnieuw zoeken waar alles staat, want hoewel de meeste ketens er op het eerste zicht hetzelfde uitzien hebben ze toch een andere layout of vind je de aluminiumfolie de ene keer ergens tussen het eten en de andere keer bij de huishoudproducten.

love-is-helping-her-with-grocery-shoppingZo zochten ’t ventje en ik vorige week wel bijna een uur naar room. Gewone kookroom, niet meer, niet minder. We vonden algauw whipped cream (= crème fraiche), sour cream (= zure room), honderden soorten coffee creamer (= koffiemelk), cream cheese (= smeerkaas). Van al deze dingen waren er talloze varianten: light, extra light, extra whipped en extra creamy. Extra creamy whipped cream is géén uitzondering. Daar ben je dan, met 2 man op zoek naar wat room. Ik werd er een beetje wanhopig van. Misschien vertalen ze de room die ik wil niet als ‘cream’? Misschien zetten ze het hier niet in de koeling? We keken zelfs nog eens online via onze gsm de vertaling na, zo erg was het!

Verstopt tussen de ‘melkalternatieven’ zoals sojamelk, amandelmelk en lactosevrije melk (ja het bestaat) en de talloze coffee creamers vonden we uiteindelijk een paar brikjes met simpelweg ‘cream’. Iets waarvan we bij ons dan wel weer meer opties lijken te hebben. Bizar. Achteraf gezien stond de room op een vrij logische plaats. Het vervelende is dat onze supermarkt verschillende hoeken in de winkel heeft waar je dingen van dezelfde categorie kan vinden. En zo gaat het dus bijna ELKE keer als we hier iets willen kopen. Alsof dat nog niet genoeg is heb je nog andere typische supermarktproblemen waardoor ’t eeuwig lijkt te duren voor je er buiten bent.

600-shopping-carts-in-the-grocery-store-and-i-keep-picking-the-one-with-the-front-wheel-that-likes-to-pirouette-like-a-ballerina-on-speed

 

Oké, karretjes die als een zot ronddraaien is geen wereldprobleem, maar wel behoorlijk irritant als je snel wil zijn en je niet wil overkomen als een gevaarlijke dronken gek in een auto die alle kanten opzwiept. Trouwens nog een bewijs van de typische Amerikaanse luiheid zijn de karretjes die steeds weer opnieuw OVERAL op de parking verspreid staan. Om de zoveel meter vind je nochtans staanplaatsen waar je ze in elkaar kan schuiven. Geen idee of wij Belgen verantwoordelijker zijn en liever geen kar tegen een auto zien rollen of dat we gewoon ons geldmuntje terugwillen. In de meeste karren hier in Amerika moet je namelijk geen munt steken wil je van de kar gebruik maken.

huggy-bears-aldi-koekjesZo las ik overigens hilarische kritieken van de Aldi die hier niet zo lang geleden in de buurt geopend is. De Aldi maakt namelijk wel gebruik van dit systeem en blijkbaar begrijpen de Amerikanen de werkwijze niet goed… Heel wat mensen vonden dat de Aldi afzetters zijn die willen dat ze betalen voor een simpele kar. Blijkbaar hadden ze niet door dat ze hun geld terugkrijgen als ze hun kar netjes terugbrengen.

cartoonies-aldi-koekjesEn ja, echt waar, ze hebben hier ook een Aldi. De Aldi ziet er van buitenaf exact hetzelfde uit als bij ons, maar helaas is er niet één product dat me ook maar bekend voorkomt. Nope, geen Huggy bears, Cartoonies, Race of Olé’s voor ons!

Over karren en luiheid gesproken, onze lokale supermarkt heeft ook gemotoriseerde karren! In sé natuurlijk beschikbaar voor mensen die minder goed te been zijn. Een geweldig initiatief voor hen! Al heb ik het gevoel dat mensen die al slecht te been zijn sowieso hun eigen scooters hebben… Waardoor je dus ook gemakzuchtige tieners met de karretjes kan zien racen rondrijden.

 

gemotoriseerde-winkelkar

 

Ik denk dat ik misschien minder gefrustreerd zou zijn als ik niet zou willen koken zoals ’thuis’ en daarom steeds op zoek moet naar ‘mijn’ producten als een kind dat paaseieren probeert op te sporen in een paaszoektocht. Wanneer ik aan de kassa kom probeer ik vaak stiekem te kijken wat er in de Amerikanen hun kar ligt. Ik probeer me dan voor te stellen wat zij die avond zouden koken met hetgeen ze bij elkaar hebben geraapt.

 

Grocery-Store-Humor-customers-who-bought-this-item-also-bought

 

beef-jerkyAan de kassa

Overigens een vreemd iets dat je hier aan de kassa kan vinden tussen de magazines en de kauwgom: beef jerky. Een soort gedroogd vlees waar ze hier graag op kauwen. Het zou vol zitten met proteïnen en enorm gepekeld zijn. Ze gaan eeuwig mee waardoor heel wat Amerikanen ze blijkbaar in huis hebben voor ’t geval er een natuurramp gebeurd.

Eenmaal aan de kassa is ’t steeds weer zoeken wanneer we willen betalen met de bankkaart. De ene keer kan je je kaart hier gewoon ‘sliden’ in de machine, de andere keer moet je hem in de machine steken en je pincode opgeven. De meeste Amerikanen zijn ’t sliden gewoon. Dat zie je zelfs aan hun onhandige reactie aan de kassa wanneer ze dan toch plots hun kaart in de machine moeten steken. Een pincode? Dat gebruiken ze maar zelden.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat we reeds na enkele maanden een telefoontje kregen van de bank wegens ‘verdacht’ verbruik op onze bankkaart.
retro-grocery-shopping-pictureHele kleine bedragen werden om de zoveel tijd aangerekend, zogezegd door Google. 
Het komt af en toe wel eens voor dat we iets kopen via Google Play Store voor onze gsm of dergelijke. Alleen staat er dan steeds tot in detail op de overschrijving wat we gekocht hebben. Dit was nu niet het geval. Zo fake als maar zijn kon dus.

Gelukkig heeft onze bank goede screeningstechnieken waardoor we er op tijd bij waren en de bedragen niet van onze bankrekening verdwenen. Dit wilde helaas ook zeggen dat we onze bankkaart niet meer mochten gebruiken en we moesten wachten op een andere kaart met ander nummer. Hierdoor moesten we dus ook weer allerlei instanties waarschuwen van het wijzigen van ons rekeningnummer.

Wanneer we het hier over hadden met andere mensen schrokken ze niet bepaald. Het komt wel vaker voor en heel wat mensen die om de zoveel tijd weer eens nieuwe kaart nodig hebben.

contactloos-betalen-met-creditcard
Contactloos betalen – Bron: ANP

Ik vind het soms wel een beetje eng om op deze manier overal te betalen, maar we moeten eenmaal mee met de maatschappij waarin we leven. Al hoop ik stiekem dat er hier ooit één of andere wet komt waardoor alle kaarten met chip zijn en het nodig is om je pincode in te geven. Of ten minste toch om de zoveel tijd.

Sinds onlangs kan je nu in België gebruik maken van een betalingssysteem waarbij je je kaart niet in de machine hoeft te steken of te sliden, je houdt je kaart gewoon naast de machine en dan wordt alles afgerekend. Om de zoveel tijd (of bij erg hoge bedragen) word je gevraagd om je pincode nog eens in te geven. Ik maakte gebruik van dit systeem in Australië en vond het alvast handig. Bovendien ook geen veiligheidsproblemen.

Boodschappentas

Wat ik echter het mééste mis uit België wat boodschappen doen betreft? Hoe milieubewuster wij geworden zijn de afgelopen jaren. Het is bij iedereen zowat een automatisme tegenwoordig om in je auto een paar herbruikbare boodschappentassen te hebben liggen. Of wat dacht je van een opklapbaar plastic mandje? Ik had in België tientallen tassen van Delhaize en Carrefour, dat waren gewoonweg de beste. Groot en stevig.

Als ik dan toch eens mijn zak vergat nam ik een grote kartonnen doos om alles in te doen. De doos gebruikte ik dan nadien om mijn afval voor papier en karton samen te houden. Hier zie je enkel papieren zakken of plastic zakken. Ik geloof dat mijn keukenkast bijna ontploft van de talloze kleine plastic zakken. De zakken zijn niet veel waard, dat weten ze maar al te goed in de winkel. Meestal stellen ze zelfs voor om je spullen voor het zekerste in 2 zakken te steken, voor het geval dat…

Home-Alone-Gif-Grocery-bags-ripping-up

Sinds onlangs hebben we hier onze eigen auto, maar voordien deden we alles te voet. Geloof me vrij: dat was niet leuk! Ik had steeds schrik dat mijn zakken zouden scheuren en na 5 minuten sneden de zakken al in mijn handen. Als je je dan nog bedenkt dat je hier sneller een bidon drinken van bijna 4 liter kan kopen i.p.v. 1 liter heb je ook nog te maken met serieus gewicht. Geen haar op ons hoofd dat er aan dacht om 2 ritjes naar de winkel te maken. Alles in één keer naar huis, punt uit!

17 boodschappentassen tegelijk dragen

 

De boodschap dat er geen boodschappen mogen gebracht worden is er ook één – Harry Mulisch

Tschüss, Davina

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge