De monumenten van Washington D.C.
De hitte in juli is bijna niet te harden in Washington D.C.. Op dagen als deze probeer je best een museum te bezoeken opdat je intussen kan genieten van de verfrissende airco.
Toch besluiten mijn reismaatje en ik dit advies te negeren. Wij willen tenslotte de monumenten van Washington D.C. zien. De warmte maakt ons loom en traag waardoor we vaak moeten stoppen om een schaduwplekje op te zoeken en even te pauzeren.
Dat is in Washington D.C. gelukkig geen straf. De meeste monumenten liggen in het groene Herdenkingspark of langs het water van het Tidal Bassin. We nemen uitgebreid de tijd om de memorials in ons op te nemen waardoor we uiteindelijk de herdenkingsplaatsen verspreid over twee dagen bezoeken.
Inhoudstafel
Washington monument
Ter ere van Amerika’s eerste president werd deze Egyptisch-geïnspireerde obelisk gebouwd. Na de dood van George Washington in 1799 duurde het een tijdje voor men het eens was over de exacte plaats en hoe ’t monument er precies zou uit zien. Het duurde dan ook tot 1848 vooraleer men kon starten met de bouw van de pilaar.
Ook het bekostigen van het monument liep niet van een leien dakje. Toen de obelisk zo’n 45 meter bereikte, waren de fondsen plots op. Dit had grotendeels te maken met de burgeroorlog die dan woedde. Pas na de burgeroorlog was er opnieuw interesse om het monument te sponsoren. Opnieuw was er echter discussie over het uitzicht van het monument en andere details. De bouw zou uiteindelijk zo’n 25 jaar stil liggen. Hierdoor is er een duidelijk kleurverschil te zien in het marmer van het monument.
In 1888 werd het Washington Monument eindelijk opgeleverd en open gesteld voor het publiek. Het monument is de hoogste obelisk ter wereld en wordt tegenwoordig omsingeld door vijftig Amerikaanse wapperende vlaggen. Deze staan symbool voor de vijftig staten van Amerika.
Het monument is gelegen in de Washington Mall, een groene rechte as tegenover Capitol Hill. Er zijn op dit moment renovatiewerken aan de gang waardoor het momenteel niet mogelijk is om in de obelisk zelf te gaan. Wij laten dat de pret niet bederven en doen een middagdutje op het uitgestrekte groene veld langs Washington Monument met zicht op Capitol Hill.
Op dezelfde as van de Washington Mall kan je aan de andere zijde van het Washington Monument het Lincoln Memorial vinden.
Lincoln Memorial, één van de meest bekende monumenten in Washington D.C.
Abraham Lincoln was de 16de president van Amerika. In 1865 werd Lincoln vermoord. Een schokgolf ging door het hele land. Reeds vrij kort na zijn dood verschenen er al beelden om de president te herdenken. Toch vond men dit niet voldoende. Tussen 1914 en 1922 werd het monument gebouwd.
Het monument is een gigantische hal, opgetrokken in witte marmer en doet met zijn Dorische zuilen denken aan een Griekse tempel. Binnenin de hal staat het bekende beeld van Lincoln, zittend op een stoel, pijnzend over de toekomst van Amerika.
Het indrukwekkende drie meter hoge beeld kijkt uit over Washington Monument en Capitol Hill. Op deze plaats is het beduidend een pak drukker dan bij de andere monumenten. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat deze president vaak als één van de favoriete presidenten wordt genoemd.
Ik had het niet meteen verwacht, maar deze plaats deed me toch wel wat. Je voelt hoe de plek geschiedenis uitstraalt. Bovendien maakt de grootsheid van de tempel het sterke patriottisme van de Amerikanen nog maar eens duidelijk.
De trappen van het Lincoln Memorial zijn dan ook al vaak het toneel geweest van heel wat bekende toespraken. Het was ook hier dat Dr. Martin Luther King Jr. zijn bekende “I have a dream”-speech gaf. Een weloverwogen plaats, voor de ogen van de president die zorgde voor de afschaffing van de slavernij in Amerika.
Martin Luther King Jr. Memorial, als een rots in de branding.
Sinds 2011 kan je niet ver van het Lincoln Memorial het imposante Martin Luther King Jr. Memorial terugvinden. Dr. Martin Luther King Jr. staat bekend als een belangrijk figuur in de Civil Rights Movement, een beweging dat in de jaren ’50 opkwam voor de rechten van de zwarten.
Wie Martin Luther King zegt, zegt bijna simultaan “I have a dream”. Het witte, granieten herdenkingsmonument is dan ook geïnspireerd op één van de passages uit deze speech van 1963: “With this faith, we will be able to hew out of the mountain of despair a stone of hope.”
Dit citaat wordt bijna letterlijk uitgebeeld door het lichaam van Martin Luther King, uitgekerfd in een rots, de ‘Mountain of Hope’. Het wordt versterkt door de berg achter deze rots waar de ‘Mountain of Hope’ lijkt uit voort te glijden. Deze ‘Mountain of despair’ is in twee gebroken opdat Dr. Martin Luther King Jr. uit deze berg zou kunnen rijzen.
Het beeld wordt verder omgeven door talloze citaten van Dr. Martin Luther King Jr.. Voor mij persoonlijk had deze herdenkingsplaats een enorme impact. Het valt moeilijk te beschrijven hoe Amerikanen zich gedragen tot over andere culturen en huidskleuren, maar duidelijk is wel dat er nog een lange weg te gaan is.
De citaten en het vastberaden gezicht van Dr. King zetten aan het denken. De plaats staat dan ook bol van de symboliek. Niet toevallig is deze plek vlakbij de trappen van het Lincoln Memorial te vinden waar hij zijn befaamde speech hield. Daarenboven lijkt deze Nobelprijswinnaar van de vrede ook uit te kijken naar het Jefferson Memorial. In zijn ‘I have a dream’-speech refereerde hij naar de ‘Declaration of Independence’, welke neergeschreven werd door Thomas Jefferson.
Thomas Jefferson Memorial, een Amerikaans pantheon
Ter ere van Amerika’s derde president besloot president Franklin Roosevelt dat er een memorial moest komen. Het memorial werd in ’43 voor Thomas Jeffersons 200ste verjaardag ingehuldigd. Dit monument ligt er een beetje eenzaam bij, helemaal aan de andere zijde van het Tidal Bassin. De plek komt dan ook erg sereen over. Tijdens hete zomerdagen vang je boven aan de trappen van de tempel met wat geluk een briesje wind op dat afkomstig is van het water.
Het gebouw doet denken aan Rome’s Pantheon, een tempel voor de verschillende goden van de Romeinen. De witte zuilen en het feit dat de ruimte niet afgesloten is zorgt voor een aangename openheid. Tussen de zuilen door heb je overigens ook weer zicht op dat andere grote monument: Washington Monument.
Het Tidal Bassin is overigens omsingeld door talloze Japanese kerselaars. Zo’n 3000 bomen werden in 1912 door Tokyo cadeau gegeven. Veel van deze bomen staan er nog steeds en zorgen in de lente voor prachtige taferelen. Washington D.C. staat dan ook bekend als dé bloesemstad bij uitstek!
Binnen staat het bronzen beeld van Jefferson centraal, in zijn linkerhand houdt hij de Declaration of Indepence, welke hij geschreven heeft. Op de muren die hem omgeven zijn er verschillende citaten van de president weergegeven.
Franklin Delano Roosevelt Memorial
In 1997 kreeg Roosevelt, de 32ste president, zijn eigen memorial. Het is één van de meest uitgebreide monumenten van Washington D.C.. Oorspronkelijk stond er – op vraag van Roosevelt – een meer bescheiden monument. De huidige memorial bestaat uit verschillende ‘kamers’ in het Roosevelt herdenkingspark.
Deze herdenkingsplek dient niet alleen om te mijmeren over Roosevelts verwezenlijkingen, maar het is ook een aangenaam park om in te vertoeven. De beelden worden afgewisseld door citaten en rotspartijen met watervallen. Elke waterpartij staat symbool voor belangrijke gebeurtenissen in Roosevelts leven. Zo zijn er chaotische watervallen met verschillende hoeken die de Tweede Wereldoorlog betekenen en een stil meer voor de dood van Roosevelt.
Grote momenten zoals De Depressie worden uitgebeeld door een rij beelden die wachten op werk.
Niet alleen Franklin Roosevelt staat in de kijker, maar ook zijn vrouw: Eleanor Roosevelt. Zij was één van de eerste presidentsvrouwen die een actievere rol opnam. Ze was ook de eerste Amerikaanse vertegenwoordiger in de VN.
Koreans War Veterans Memorial
Er zijn in Washington D.C. nog heel wat herdenkingsplaatsen voor veteranen en slachtoffers van grote oorlogen zoals het World War II Memorial en het Vietnam Veterans Memorial.
Dit zijn gigantische monumenten die zeker de moeite waard zijn, maar de meest beklijvende memorial was voor mij de Koreans War Veterans Memorial. Deze herdenkingsplaats werd in ’95 opgeleverd. Je vindt er een lange donkere muur genaamd de ‘Wall of Remembrance’. In deze granieten muur werden foto’s gezandstraald met taferelen uit de oorlog.
In de muur kan je echter ook de reflectie zien van 19 roestvrijstalen beelden. Het zijn beelden van soldaten gekleed in volle uitrusting. Het lijkt alsof ze net een bos uitkomen en een moeilijk terrein moeten oversteken.
De gezichtsexpressies en de details van de kledij zijn ongelofelijk. De mannen bestaan eigenlijk uit 15 soldaten, 2 mariniers, 1 marinedokter en 1 luchtmachtwaarnemer. Wanneer het stil is en je naast deze mannen omhoog sluipt lijk je even te vergeten dat je in Washington D.C. bent. Naar mijn mening één van de knapste beeldengroepen die ik al gezien heb!
Waarom deze monumenten in Washington D.C. bezoeken?
Wie me kent weet dat ik een geschiedenisliefhebber ben, ik heb het altijd belangrijk gevonden om onze geschiedenis te leren kennen. Hoe kunnen we anders definiëren wie we nu zijn, als we niet weten waar we vandaan komen?
Aan de hand van deze monumenten krijg je een belangrijke, korte en overzichtelijke geschiedenisles van de VS. Daarenboven zijn al deze plaatsen gewoonweg gratis te bezoeken. Wie extra informatie wil kan terecht in het bezoekerscentrum of kan een ranger halt houden. Heel wat rangers die ook dagelijks rondgidsen in de herdenkingsparken.
Zegt dat historische gedoe je niet zoveel? Dan zijn deze herdenkingsplaatsen alsnog een aanrader. Ondanks de foto’s of stukken die ik al gezien had in films en tv-series was het toch nog iets helemaal anders om zelf, ter plaatse, deze werken te aanschouwen.
Dergelijke imposante werken kom je zelden tegen, laat staan in zulke grote getallen op korte afstand van elkaar! Bovendien zijn deze herdenkingsplaatsen te vinden in een prachtige omgeving. Washington D.C. is dé hoofdstad van de Verenigde Staten van Amerika. Wie even in het stadscentrum loopt zal de rustige herdenkingsparken vast en zeker als een welkome afwisseling zien!
