Van Agnes Water naar Hervey Bay
Maandagochtend 3 maart verlieten we na een kort – maar hilarisch – verblijf de surfers town Agnes Water. Opnieuw kozen we de Greyhound om ons naar onze volgende bestemming te brengen. Meer en meer raakten we gewend aan de lange afstanden en prijsden we ons gelukkig dat we ‘maar’ een drietal uurtjes onderweg zouden zijn.
Eenmaal aangekomen in Hervey Bay sloeg de paniek toe. Hoe zouden we ook alweer tot onze hostel raken? Was onze hostel ver van onze bushalte gelegen? Ik was er vrij zeker van dat ik onze hostel had laten weten dat we met de Greyhound zouden aankomen, maar ik kon me geen reactie meer herinneren.
Gelukkig zagen we al snel een wagen rijden met het gekende logo van de YHA hostels en niet veel later stapte de chauffeur uit om ons een hartelijk welkom te heten:
Net zoals in Agnes Water was er een hele resem aan auto’s en busjes van hostels die hun gasten kwamen oppikken. Blijkbaar kwam de wagen standaard naar elk moment (2x/dag) wanneer de Greyhound in Hervey Bay halt hield.
Al werd het behoorlijk spannend toen bleek dat ik één van de kleinste stukken bagage had (totally not!) en een groepje Chinezen ook mee wilden… Plus hun wel erg gigantische koffers. We pasten met moeite allemaal in de wagen. Gelukkig werd het een kort ritje naar de Colonial Village.
Helaas hadden we het weer niet helemaal met ons mee waardoor we niet bepaald konden genieten van alle leuke faciliteiten (zwembad!) die de hostel te bieden had. Het was één van de gezelligste hostels die we waarschijnlijk bezocht hebben.
Hieronder enkele impressie’s:
De algemene ruimte met vijver, onthaal, zwembad, ontspanningsruimte en restaurant.
Naast schildpadden in de vijver zagen we rond de vijver een vogel die we vaker in deze streek zouden tegenkomen: de Australische witte ibis. Kinda creeped me out!
Bar/restaurant met oversized porties welke je dus beter deelt… but oh so yummy! Bij aankomst kregen we trouwens een bonnetje voor een gratis bier! (En dan was er nog happy hour ook, hooray!)
De ontspanningsruimte! Hier hadden we bovendien toegang tot gratis internet. Héél uitzonderlijk in de Australische hostels… Al zouden we er helaas al snel achterkomen waarom: het internet was er zo traag dat je er met moeite kon surfen. Je deed er bijna een uur over om een pagina te laden! Skypen met het thuisfront was die avond dan ook de hel.
De hostel is eigenlijk een soort bungalow park, elke groep bungalows had een typische Australische dierennaam als herkenningspunt.
Room with a view! En gezellig terrasje 🙂
Erg ruime kamers (ideaal om je bagage te herorganiseren.)
Per ‘lodge’ (zo’n 4 à 8 kamers) had je een gezellige keuken en ontspanningsruimte.
Het moest er dan toch een keer van komen… Fietsen in Australië. We moesten nog enkele boodschappen doen en de dichtstbijzijnde supermarkt was eigenlijk niet zo dichtbij. Toen we de roze fietsen zagen staan waren we helemaal verkocht! Voor een kleine $3 konden we de fietsen voor een dag huren. Het was wel weer even wennen, ik had in tijden niet meer met de fiets gereden! Het is not done in Australië. Niet alleen door het weer, maar veel mensen kunnen niet eens met de fiets rijden. De meeste fietsers zijn dan ook een gevaar op de weg. Misschien zit de verplichte helm daar voor iets tussen, wie weet?
Aan de supermarkt een voor mij gekend zicht: een parking overdekt met zeilen. Met temperaturen die in de zomer boven de 40°C kunnen gaan is het een droom om in de schaduw te kunnen staan. Heel wat Australiërs rijden soms uren in het rond… Niet omdat er geen parkeerplaats is, maar omdat er vaak geen parkeerplaats in de schaduw te vinden is. Dat heeft deze supermarkt gelukkig goed opgelost! Al lijkt het me ook wel leuk om iets dergelijks te implementeren in België voor de regen… Anyone?
De website van onze hostel beloofde ons een mooi strand en een interessante haven. Onze fiets bracht ons echter naar stilte… Door het seizoen en de getijden was er niet veel strand (enfin, wel strand + water = modder) te bekennen. Ook de haven lag er verdacht stil bij. Enkel tussen juli en november valt er blijkbaar veel leven te bespeuren in Hervey Bay. Dan is het namelijk de periode dat er heel wat walvissen te zien zijn.
Niet ver van Hervey Bay is er ook nog het ecoresort Lady Elliot Island. Hoewel dit eiland vast en zeker een must see is, was het voor onze portemonee helaas geen must do. Bovendien hadden we al kunnen genieten op het witte strand van de Whitsundays. Verder valt er eigenlijk helemaal niets te beleven in Hervey Bay. (Behalve dan aan de linkerkant met een roze fiets rijden die veel te platte banden heeft… Puf puf puf!)
Waarom was ik dan in godsnaam in Hervey Bay? Voor Fraser Island natuurlijk! Hervey Bay is dé vertrekplaats om een ferry te nemen naar het grootste zandeiland ter wereld. Jep, zandeiland. Geen klontje aarde, geen gras, enkel en alleen ZAND (oja, plus wat vegetatie).
De volgende blog? Onze tweedaagse trip op Fraser Island!