Hier las je al hoe mijn reisgenootje en ik Sydney verkenden en hier las je alles over het bekende Bondi Beach in Sydney. Een ander hoogtepunt in de buurt van Sydney zijn de Blue Mountains.
Waarom de Blue Mountains bezoeken?
Eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik in eerste instantie niet meteen werd aangetrokken om de Blue Mountains te bezoeken. Na enkele foto’s te zien van andere reizigers en nadat ook mijn reisgenote uitdrukkelijk zei deze kant uit te willen werd ik dan toch overtuigd om de Blue Mountains te bezoeken. Geen idee waar te beginnen in het uitgestrekte gebied van 1436 km² waarvoor we slechts één dag uit trokken. Dus vonden we er – na enkele referenties – niets beter op dan een tour te boeken via Blue Mountains Diamond Tour . Voordeel was dat we o.a. met maximum 14 personen zouden zijn en een gids zouden hebben voor ons alleen. Leuk is ook dat er enkele ‘randactiviteiten’ werden voorzien zoals een bezoek aan het Featherdale Wildlife Park, een aboriginal centre, ontbijt, lunch, … . Verder was het ook ontzettend handig om gewoonweg opgepikt te worden aan onze hostel. Best een prijzige tour, maar met alle extraatjes een uitstekende prijs/kwaliteit-verhouding!
De Blue Mountains behoren tot UNESCO-werelderfgoed en worden de “Blauwe Bergen” genoemd door de vele eucalyptusbomen die een blauwe schijn lijken af te geven.
Blauwe bergen?
Al hangt het natuurlijk ook vooral af van het licht, de zon, … Welke kleur de bergen hebben.
Het moet gezegd, het was adembenemend mooi. Onze gids bracht ons naar een leuk uitzichtpunt, welke algauw vrij eng bleek te zijn. Door de harde wind riskeerde ik me niet te dicht bij de afgrond, ik kon met moeite blijven staan!
Zonder kap vloog ook m’n haar alle kanten op, dus vandaar deze foto 🙂
Scenic World in de Blue Mountains
Zoals ik eerder zei was het een gigantisch uitgestrekt gebied. Zo ver mijn ogen reikten zag ik alleen maar bergen en een eeuwige blauwe schijn. Verder zou Australië niet Australië zijn als ze niet hadden gezorgd voor enkele toeristische randactiviteiten. Zo kregen we allen een ticket voor ‘Scenic World’. In dit ticket zat er een pasje voor de ‘Scenic Skyway’ waarbij we via een kabelbaanlift een stukje over de vallei leken te vliegen.
Scenic Skyway in de Blue Mountains
Leuk was dat de vloer van het cabinetje in glas was. Niet voor mensen met hoogtevrees! Zo kregen we namelijk een goed zicht met een diepte van ongeveer 200m in de vallei en kregen we zelfs enkele watervallen te zien.
The Mountain Devil
Daarna mochten we ook nog eens in een treintje met een opvallend glazen dak. Met een hellingshoek van 52° denderden we best snel naar beneden. Het leek wel een pretparkattractie!
Vanuit het treintje kreeg je deze keer een ander zicht dan in de kabellift. Het voelde alsof we vlak onder het bladerdak door gingen, bijna de grond in.
Het is trouwens al sinds begin 1900 dat er toeristen in een treintje van deze berg rijden. Gelukkig voor ons konden wij genieten van modern vernuft. In het begin was de weg namelijk enkel bedoeld voor mijntreintjes, maar nadat er geen kool meer te rapen viel spitste het mijnbedrijf zich toe op toerisme.
In 1934 zag het treintje er als volgt uit:
Echt zooooo blij dat ik daar niet in moest!
Het had wel een toepasselijke naam: ‘The Mountain Devil’…. Her en der waren er overigens nog enkele verwijzingen te vinden van het mijnleven:
Boardwalks leiden je langs groen in de Blue Mountains
Naar Australische gewoonte waren er beneden in de vallei mooie boardwalks aangelegd zodat we er een rustige en veilige wandeling in de natuur konden doen en lekkere zuivere lucht opsnuiven!
Aboriginal Centre in de Blue Mountains
Eens we terug boven aankwamen kregen we even een ‘pauze’ van de gekke attracties en de bergen. We bezochten een aboriginal centre waar we een authentieke voorstelling kregen van enkele aboriginals. We leerden hoe we op een didgeridoo moesten spelen en waar dit juist vandaan kwam. Ook maakten we kennis met enkele typische danspasjes, symbolen die ze op hun lichaam verven en andere cultuurelementen. Leuk vond ik wanneer bleek dat hun danspasjes eigenlijk gebaseerd zijn op typische bewegingen van Australische dieren zoals een kangoeroe of een vogel. Allemaal erg basic, maar ideaal als een eerste kennismaking met de aboriginal-cultuur.
Er was ook een shop met aboriginal-art te vinden bij het centrum. Heel mooi, maar ook best prijzig. Al weet je hier wel heel goed waar het precies vandaan komt. Er wordt namelijk ontzettend veel aboriginal-art verkocht, maar daarom is het niet persé gemaakt door een aboriginal…
The Three Sisters in de Blue Mountains
Hoogtepunt van de dag was echter de aparte rotsformatie genaamd ‘The Three Sisters’. Er zijn verschillende verhalen die de ronde doen (je kan ze hier nalezen.) Maar in elke Dreamtime Legend komt hetzelfde element terug: ooit waren er drie zussen die moesten beschermd worden. Een tovenaar veranderde ze in de drie rotsen voor hun eigen veiligheid. Door omstandigheden kon de tovenaar ze echter niet meer terug tot mensen toveren. Waardoor de drie zusters nu nog steeds uitkijken over de vallei…
Featherdale Wildlife Park
Hoewel we al erg onder de indruk waren van onze trip, kregen we nog een toemaatje: een bezoek aan het bekende Featherdale Wildlife Park.
Op het eerste zicht leek het park niet zo groot, maar het herbergt ontzettend veel dieren. Alsook vele verschillende onder-diersoorten (of hoe zeg je zoiets?) van bijvoorbeeld de kangoeroe. Ik had nooit gedacht dat er zoveel verschillende soorten bestonden!
Helemaal in de achtergrond van deze foto zie je overigens ook een albino kangoeroe!
Ook andere typische Australische dieren die we o.a. al in Australia Zoo zagen, vonden we hier terug. Bijvoorbeeld onderstaande Casuarius.
Ik mocht ook op de foto met dit schattig uiltje. Wel een pittig detail, de uil poseerde zich met zijn goede kant voor de foto. De uil had helaas een ongeluk gehad waardoor zijn andere kant bijna volledig beschadigd was. In deze zoo vangen ze namelijk ook gewonde dieren op.
Een lekker ijsje lust deze wallaby ook wel!
Bovenstaande superschattige kleine vriendjes had ik eerder al in het wild gezien op Phillip Island, maar toen mocht ik er geen foto’s van maken. Deze kereltjes poseerden echter maar al te graag voor de foto.
De zoo leek wel een samenvatting van onze reis tot nog toe. Deze grote vliegende honden zagen we meermaals in Cairns over onze hoofden vliegen.
Met de ferry terug naar Syndey
Hoewel we ’s morgens werden opgepikt met een fancy busje, werden we ’s avonds op de ferry gedropt. Op deze manier gingen we via de Parramatta River naar Sydney waar we aankwamen in de haven Circular Quay. Met onderweg nog mooie uitzichten (met o.a. ook opnieuw de bekende opera en de havenbrug van Sydney.)
Ja, hier zien we ons wel wonen hoor!
Dit werd algauw mijn favoriete manier om in Sydney te arriveren. Wat een zicht!
