Site icon Latcho Drom

How you doin’?

Twee maanden expat in New Jersey, Amerika: hoe gaat 't met ons? Of zoals Joey zou zeggen: "How you doin'?"

Twee maanden expat in New Jersey, Amerika: hoe gaat 't met ons? Of zoals Joey zou zeggen: "How you doin'?"

Bijna 2 maanden hier! Wauw! Ik weet het, ik zeg het veel te veel, maar zo is het echt: tijd vliegt!

 

via GIPHY

 

Hoe we het hier stellen? Wel, intussen zijn we min of meer gesetteld, zoals ik reeds hier vermeldde. De basismeubelen zijn er, dankzij heel wat ritjes naar de IKEA (man, IKEA mag me intussen geld gaan geven voor ’t aantal keer dat ik ze hier al vermeld heb.)

 

 

Hierboven een voorbeeld van één van onze ritjes naar de Zweedse winkelketen. Ik denk dat we er in totaal 6 dergelijke karren gevuld hebben. Funny thing: je kan ook online je bestelling maken bij IKEA en dit dan thuis laten leveren. De leverkosten zijn echter enorm hoog. Daar wij nog geen auto hebben of vriendjes met een camionette moesten we dus op zoek naar een andere oplossing.

Wat blijkt? Als je zélf naar de IKEA gaat, zélf al je spullen uit de rekken zoekt en op een kar tot de afdeling ‘Home delivery’ brengt… IKEA je spullen véél goedkoper thuis levert, soms nog dezelfde dag! Hier hebben we dan ook gretig gebruik van gemaakt.

 

 

Telkens wanneer ik het welkomstbordje van ons stadje zie, waan ik me in Disneyland. Geef toe, dit bord ziet er toch best sprookjesachtig uit? Let ook op de achtergrond met een typische grote Amerikaanse vlag op één of andere gevel. Ik ben wel tevreden met het plekje dat we eindelijk onze thuis kunnen noemen.

Intussen leerde ik mijn vriendelijke buurvrouw kennen die uit Tunesië blijkt afkomstig te zijn en meteen Frans begon te spreken toen ze vernam dat ik uit België kwam. Ik moest haar helaas teleurstellen daar mijn Frans niet al te best meer is. Ze moest lachen, bleek dat haar Frans ook niet meer zo goed was, ze had nochtans graag iemand gehad met wie ze het nog eens kon oefenen.

Met de bovenburen stellen we het helaas wat minder, vooral tijdens de nachtelijke uurtjes. Iets met een slecht geïsoleerd plafond, een versterkende vloer, een hond, een kaatsende bal, hiphop/R&B en stofzuigen rond 23u30 ’s avonds. Ah, we’ll survive!

In de lokale supermarkt waren ze erg verbaasd toen ik een klantenkaartje vroeg en toen bleek dat ik uit België kwam. “Why for god’s sake would anyone want to come and live in Lodi?”, zei de vrouw aan de kassa.

Ik heb verder wel een goed gevoel over Lodi. Enkele leuke feitjes:

 

© 2016 Gunaxin Media LLC

 

 

 

Het ventje kent intussen al goed zijn weg op ’t werk en ik wacht mijn werkvisum af. Wat ik dan zoal doe om me bezig te houden? Dat is voor een volgende blogpost! Ik zit nu al aan 622 woorden 😉

 

 


Exit mobile version