Nog 5 weken

Dit weekend was een ietwat vreemd weekend. Het voelde zoals elk weekend: leuke dingen doen met Eva, genieten van Melbourne, genieten van het leven.

Maar dit weekend gingen Eva en ik extra los in St.Kilda: we trokken ons even niets meer aan van ons budget, en hoewel onze ogen duidelijk groter waren dan onze buikjes, bestelden we al het eten en alle cocktails waar we maar zin in hadden. Want… dit was Eva’s laatste weekend als au pair. Maandag komt haar vriendje en huppakee, weg is ze! (Er volgt een reis langs de Oostkust van Australië en dan nog een stukje Nieuw-Zeeland.)

Het zal raar doen zonder haar, hell, het deed al raar zonder Laura! En nu ben ik plots helemaal alleen? Hoe dan ook, gelukkig wonen Eva en Laura niet zoooo ver van mij. Nederland is namelijk niet de andere kant van de wereld, dus ik ben er vrij zeker van dat we elkaar snel terug zullen zien! Er is zelfs een waterkansje dat Laura nog terugkomt naar Australië en dat ik haar dan nog eens kan zien 😀

Er is reeds een nieuwe au pair gekomen in Eva’s plaats, maar eerlijk gezegd heb ik niet veel zin meer om nieuwe mensen te ontmoeten. Tenslotte ben ik ook niet lang meer in Melbourne, moet ik een beetje op m’n budget letten, wil ik nu eigenlijk wel nog wat tijd met m’n host family spenderen én heb ik nog veel voor te bereiden voor mijn volgende avontuur!

Ik heb zoals ik al eerder zei 2 zalige weken vakantie gehad. Mijn eerste week, deze week, terug aan de slag bestond echter maar uit 2 werkdagen. Ik werd opnieuw huiswaarts gestuurd (weliswaar met een paar taakjes zoals de kerstboom afbreken en een ton strijk doen.) De reden? De komende 2 weken hebben de meisjes nog steeds vakantie en zal ik extra veel uren moeten doen. Deze week moesten mijn hostmum en hostdad nog niet zoveel werken, waardoor ze nog vrij veel thuis konden zijn. En het moet gezegd, de dag gaat snel voorbij wanneer je spelletjes zoals Uno speelt, naar de cinema mag gaan, in ’t zwembad mag spelen, … Maar het vraagt ook ontzettend veel energie om kinderen een hele dag te entertainen. Ja, entertainen. Want hoewel deze kids zichzelf ook prima kunnen vermaken, duurt het helaas niet lang of ze beginnen ruzie te maken. (Een nieuwe fase waarin ze recentelijk zijn in beland.) Daardoor moet ik me bijna continu met hen bezig houden. Tussenin probeer ik dan enkele huishoudelijke taken te doen zoals strijken, wat poetsen, eten voor hen klaarmaken, … En net wanneer je wat rust hebt en denkt dat je eindelijk wat voor jezelf kan koken… Is er weer wat aan de hand, dus van deftig eten komt er ook niet veel in huis.

Dus het moet gezegd, mijn 2 weken vakantie en ook m’n andere vrije dagen deze week… Waren ZALIG. Enerzijds miste ik de familie, want ik was echt helemaal alleen in hun huis terwijl zij in hun beach house zaten. Het deed zelfs raar om thuis te komen zonder dat Senna de hond me opwachtte. Ik ben echter al vrij snel gewoon geraakt aan uitslapen (in stilte), m’n eigen potje koken, lager opblijven en een film helemaal uitkijken. Ik vrees dat de komende 2 weken nog best lastig zullen worden. (Opnieuw naar het ritme: vroeg opstaan met schreeuwende kinderen, overschotjes van de kinderen eten, vroeg gaan slapen, moe zijn, … ) Om nog maar te zwijgen van de 3 daarop volgende weken: de eerste weken van een nieuw schooljaar, nieuwe (hectische?) planning, nieuwe activiteiten, etc.. Als dat maar goed komt! Het is vreemd, enerzijds haat ik het om altijd in hetzelfde stramien te zitten, maar anderzijds schrikt verandering me een beetje af. Of misschien is het omdat ik gewoonweg nog altijd geen idee heb wat er te gebeuren staat. Of misschien komt het omdat ik opgegroeid ben met een agenda in de hand en altijd georganiseerd te werk ga? Of gewoonweg omdat ik niet degene ben die de controle heeft over al dat gebeuren.

Gelukkig ben ik nu wel gewend aan het gezin, ken ik m’n weg in het huis, in de buurt, … Ach, ik voel het: er gaan traantjes vloeien over vijf weken! Want zelfs tijdens mijn 2 weken vakantie moet ik toegeven dat ik ze miste. En het feit dat de kinderen letterlijk op mij afstormden toen ze me zagen bevestigd dat dat gevoel wederzijds is.

Maar zoals ik al zei: ik haat het om in hetzelfde stramien te blijven, en ik voel dat mijn tijd gekomen is om te gaan. Ik denk dat langer dan 6 maanden werken als au pair een vergissing zou zijn. Dan zou ik mijn gezin beu worden, de plek waar ik verblijf beu worden, … En zou ik waarschijnlijk ongelofelijk chagrijnig worden 😉

Wat volgt er dan na 5 weken? Wel, dan krijg ik nieuw reisgezelschap in de vorm van mijn moeder. Voor een maand en een week (hmmm, benieuwd wat dat zal geven!) zullen we samen langs de Oostkust trekken. Daarna trekt mijn moeder weer alleen huiswaarts en trek ik nog een tijdje alleen verder.

Een voorlopig ruw plan van onze reis:

 Zaterdag 16 februari: BB komt aan in Melbourne

16 februari – 20 februari: Melbourne

21 februari – 24 februari: Cairns (alsook Kuranda, Port Douglas, Mossman Gorge)

25 februari – 27 februari: Magnetic Island (Townsville)

28 februari – 2 maart: Whitsundays (Airlie Beach)

3 maart – 5 maart: Fraser Island (Hervey Bay)

6 maart – 7 maart: Noosa

8 maart – 12 maart: Brisbane

13 maart – 17 maart: Sydney

En als afsluitertje, één van de grappigere Aussie reclames van ’t moment:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=BLseTxVLEYY&w=560&h=315]

Duimen dat we onderweg geen dergelijke Aaaaaaa-toestanden tegenkomen… Al zit ik ook bij Allianz 😉