Drie keer feest

Eerste keer jarig in het buitenland!

Vorige week woensdag was het dan zover: mijn verjaardag.
Hoewel ik al heel wat gereisd heb en zelfs voor een lange tijd down under was… Heb ik mijn verjaardag altijd thuis kunnen vieren. Eén keer eerder zat ik op kot te studeren in Brussel, maar toch, ik was in België. (Bij deze nog een tip als je van plan bent kinderen te maken: denk aan je kind en zorg dat hij/zij nooit zijn/haar verjaardag tijdens de examens moet vieren: not fun!)

Thuis had ik dan ook steevast enkele tradities. Zoals mama die nog met een glas Champagne langs kwam als ik ’s nachts nog aan het studeren was. Of het feit dat er op mijn verjaardag mijn lievelingsgerecht werd gegeten. En last but not least… De taart!

 

 

Dit jaar… wel, niets van dat alles eigenlijk. Tradities zijn er echter om gebroken te worden. Een nieuw land… een nieuwe traditie?

Ik werd ’s avonds bij ’t ventje op zijn werk uitgenodigd, waar we samen genoten van een heerlijke maaltijd. Klinkt misschien vreemd, maar ja, zelfs sommige bedrijfsrestaurants kunnen een heerlijk potje eten voor je neus zwieren. Hoewel ik er al een keertje eerder geweest was keek ik opnieuw mijn ogen uit. Wanneer je op bezoek bent in een giga-bedrijf dat een hele blok inneemt in Manhattan weet je wel dat je op een speciale plek bent aanbeland. Altijd leuk om een soort open-bedrijvendag mee te maken, maar dan privé.

Eén van de redenen dat we kozen om op ’t ventje zijn werk te eten was ook het feit dat we nadien – na een korte metrorit – snel in Central Park zouden staan. Het was namelijk op mijn verjaardag dat er in New York een hele reeks gratis concerten in parken zou starten. Woensdag gaf het orkest van de Philharmonics dan ook de aftrap.

 

 

Concert in Central Park

Ik had me gelukkig een beetje voorbereid en een dekentje meegenomen. Op ’t ventje z’n werk snoepten we nog enkele kleine cakejes mee als dessert. (Een andere vorm van een taart, niet waar?) Blijkbaar zou dit event al sinds de jaren ’60 elk jaar aan de gang zijn. De New Yorkers waren dan ook extreem goed voorbereid. Op sommige dekentjes zag je serieuze *****picknicks, honderden kaarsjes, gigantische ballonnen (om elkaar terug te vinden) en hier en daar enkele luiaards met een pizzadoos. Jawel, blijkbaar kan je pizza laten leveren in Central Park!  

 

 

Het ging er gezellig aan toe. Hoewel we wat later aankwamen en we wat verder af zaten was het volk ook hier nog opvallend rustig. Ik had ergens gelezen hoe het gros van de mensen het gewoon als een gratis feestje ziet met leuke achtergrondmuziek, maar de meesten leken oprecht te genieten van de muziek. Toen de zon onder ging waren het de vele lichtjes van de wolkenkrabbers rondom Central Park die voor de sfeer zorgden.

 

 

EK voetbal in Bxl Zoute

Zaterdag was er de 2de voetbalmatch van de Belgen tegen Ierland. Bij de eerste match had ik besloten om thuis te kijken, gewoonweg online via mijn laptop. Helaas was de wifi zo slecht in onze AirBnB dat ik de 2de helft zo goed als niet gezien had. Dat risico wilde ik niet meer lopen. Daarom besloten ’t ventje en ik enkele andere Belgen op te zoeken in het bekende Bxl Zoute. 

De zaak maakt deel uit van een trio. In NY kan je namelijk ook nog terecht bij Bxl en Bxl East. Het was echter Bxl Zoute die de match zou uitzenden op het – voor ons – ontiegelijke vroege uur. Enfin, ik vond het toch een beetje bizar om om 9u ’s morgens op café naar een voetbalmatch te kijken. Bijna waren we dan ook niet uit ons bed geraakt om richting ’t stad te trekken. Gelukkig was het absoluut de moeite! Het is namelijk niet echt mijn ding om met een hoop andere Belgen samen te troepen in een ander land, maar bij evenementen als deze MOET dat gewoon. Echt zalig sfeertje! Net zoals de brunch in Bxl Zoute. Dat was een croque om U tegen te zeggen!

 

 

Met de Belgen die de Ieren duidelijk een kopje kleiner hadden gemaakt hadden we vorige week dus reeds 2 dingen om te vieren. (En nu we ook van de Zweden gehakt(balletjes) hebben gemaakt, nog meer hoera hoera!)

 

 

Op naar New Jersey!

Het 3de?

Een bevestiging dat we goedgekeurd waren om een appartement te huren. In principe word je hier nl. op allerlei mogelijke manieren op voorhand gescreend vooraleer ze je toelaten tot het huren van een woning. Alleen viel er bij ons niet veel te screenen. Volgens het immo-kantoor was het echter beter om geen ‘credit history’ te hebben dan ‘slechte credit history’. En bij deze is het zelfs officieel: we hebben ons appartementje gevonden! Dit in Lodi, New Jersey. Een gezellig stadje, heel ruraal.

We hadden nooit gedacht om voor deze prijs zoveel bewoonbare oppervlakte te vinden. Jep, het is geen studio geworden, maar een echt appartement met een woonkamer, keuken, kleine eetkamer, badkamer, slaapkamer en berging! Alle apparaten zitten al in de keuken (koelkast, microgolf, oven, vuur, vaatwas) en in de kelderverdieping staan er enkele wasmachines en droogkasten die we voor $2 per beurt kunnen gebruiken. Handig! Ook praktisch zijn de verschillende ingemaakte kleerkasten. Bovendien is alles herschilderd, de badkamer in orde gezet en de houten parketvloer mooi geboend. Steeds weer aangenaam om in een woning terecht te komen dat pico bello in orde staat.

 

 

We wonen in een rustige, aangename buurt. Ook heel wat grote boulevards in de buurt met een reeks aan winkels. Openbaar vervoer is doenbaar. Niet zo ver van bij ons hebben we enkele bushaltes. Op zo’n 40 minuutjes staan we op Times Square in New York. Niet slecht, denk ik dan!

En nu?

 

 

Nog eens naar de IKEA natuurlijk!