Welkom op mijn reisblog Latcho Drom…
Latcho = mooi/ goed
Drom = reis
De naam ‘Latcho Drom’
Dit is een dialect van de zigeunertaal, een taal die ook in het circusleven nog vaak gebruikt wordt. Als kleindochter van een circusartiest zijn er dan ook nog enkele woorden en gezegden die uit deze taal blijven hangen zijn, zo ook de zin “Latcho Drom”. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken over de naam van mijn reisblog!
In 1993 werd er trouwens een documentaire uitgebracht dat Latcho Drom heette. Al was ik toen slechts een jaar of 5/6, ik herinner me de mooie kleuren, de verhalende muziek, de intrigerende personages en hun reizend leven.
Wie ben ik?
Ik ben Davina, een sociale, vaak nogal onhandige, romantische, dromerige, fantasievolle meid. Geboren in ’88 in Gent, er half getogen. Het circusbloed raasde door mijn moeder haar aderen, waardoor we nooit lang op één plek bleven wonen. We trokken van Gent naar de kust en later opnieuw terug richting Gent waar we zowat alle randsteden afgedaan hebben. Ik veronderstel dat m’n moeder het op een bepaald moment beu was, het verhuizen om de haverklap. Plots bleven we hangen in Gent, meer dan 10 jaar zelfs!
Iemand die me voor het eerst tegenkomt, merkt het zachte tussentaaltje met een Gentse tongval en mijn typisch franse rrrrrrrr. Maar iemand die beter luistert, hoort ook de foute g,h,ch, de mooie tweeklanken en af en toe vreemde woordjes die typerend zijn voor het West-Vlaams. Gent zal altijd mijn eerste grote liefde zijn, al mis ik stiekem ook de bruisende zee.
Toen ik een paar jaar in Brussel studeerde werd ik echter plots een “Brusselette” en na een poosje in Australië te hebben doorgebracht was ik een paar Nederlandse woorden verloren. Sinds 2016 woon ik in Amerika, “check out my pimped out, chromed out truck. De pussy wagon of de Quentin Tarantino Kill Bill Mobile” zijn woorden die ik nooit heb uitgesproken, maar het wordt moeilijker en moeilijker om typische Amerikaans woorden en zinnen uit een Nederlandstalig gesprek te houden.
Waarom deze blog?
Ik heb altijd een nood gehad om mezelf uit te drukken. Al op jonge leeftijd hield ik verschillende dagboeken bij. Later kwam hier een soort online versie van in de vorm van een blog. Tijdens het reizen merkte ik hoe familie en vrienden reikhalzend uitkeken naar mijn verhalen. Mijn blog werd dé manier om hen op de hoogte te houden van al mijn reisavonturen. Ook vandaag is deze blog vooral gewijd aan familie en vrienden. Zonder hen zou deze reisblog niets zijn.
Meer en meer heeft deze reisblog echter tot doel om ook jou aan het reizen te krijgen. Na meer dan 10 jaar bloggen, hoop ik dat je hier de inspiratie vindt voor jouw droomreis! Heb je nog prangende vragen die je niet terug kan vinden op deze blog? Je kan me gerust contacteren!
De meeste blogberichten verhalen momenten uit down under en New York City, maar niet getreurd als je geen Oz -of Amerikafan bent, ook andere landen komen aan bod!
Geen nieuwe blog missen? Klik dan hier om op de hoogte te blijven!
