De taalreis van mijn dromen? Dat is Italiaans leren onder de Romeinse zon. Ik keer terug naar 2004 en haal herinneringen op aan mijn eerste keer Rome!

Roma, non basta una vita! Daverro!

Posted on Posted in Italië

Maart, 2004.

“Stracciatella e moka per favore”, zeg ik, terwijl ik mezelf gelukkig prijs dat mijn lievelingssmaken voor een ijsje zo goed als hetzelfde klinken in het Italiaans als in het Nederlands. Helaas lukt het me niet om uit te leggen dat ik liever geen hoorntje wil, maar een potje. Achter mij staat er een horde toeristen die willen dat ik opschiet.

De vrouw achter de toonbank lijkt een echte Italiaanse mamma. Jeweetwel, een kleine maar toch grote dame met de handen op de heupen. Zo ééntje dat er streng uit ziet, maar een groot hart heeft. Ze kijkt me niet begrijpend aan. Ik krijg een gigantisch hoorntje met twee ijsbollen zo groot als tennisballen. “Grazie”, zeg ik in mijn beste Italiaans en plots regent er een kleurrijke hagelslag over mijn ijsje heen.

Romeins restaurant in het Trastevere (Piazza Santa Maria) - Gastronomia - Bar Gelateria - Waarom Italiaans leren in Rome?
Restaurant met gelateria op Piazza Santa Maria, Trastevere

Ik ga de crèmerie buiten en wring me in allerlei bochten om mijn ijsje overeind te houden. Snel lik ik het smeltende ijs van het hoorntje. Buiten is er een hoop kabaal te horen. Ik weet niet wat luider is, het gekletter van het water of mijn klasgenootjes die roepen dat ik me moet haasten: “Kom, Davina! We willen samen een foto voor de Trevi Fontein!

Fontana di Trevi - Waarom Italiaans leren in Rome?
Fontana di Trevi

Ik ben zestien jaar en op schoolreis met mijn klas Latijn. Ik geniet met volle teugen van het nieuwe RomeMijn leraar Latijn vertelt met passie over het oude Rome. Het is alsof hij ons een speciale bril voorhoudt: plots zie ik Rome door zijn ogen.

Wanneer ik op het Forum Romanum rondloop ben ik verbaasd over de vele oude tempels die er nog te vinden zijn. “Een hoop bricaillon”, zou mijn stiefvader zeggen. Ik zie echter meer. Triomfbogen en zuilen weer heropgebouwd, alsof het nooit anders geweest is. Ik laat mijn vingers over de stenen glijden en voel bijna het bruisende leven dat hier eens moet geweest zijn.

Forum Romanum - Waarom Italiaans leren in Rome?
Forum Romanum

Zelfs al zijn we op schoolreis, toch zijn er momenten dat we op gepaste wijze de Italiaanse leuze “Dolce far niente” (‘Het zalige nietsdoen’) kunnen uitoefenen. We flaneren door de Via dei condetti waar we aan windowshopping doen. Een zonnebril van Dolce & Gabanna, een horloge van Gucci, de nieuwste handtas van Prada, de laatste collectie van Cavalli, … In onze dromen kochten we het allemaal.

De Tiber in Rome - Waarom Italiaans leren in Rome?
De Tiber in Rome

Zestienjarige meisjes die door de Romeinse straten flaneren met zomerse jurkjes en lange haren die in een lentebries omhoog zwiepen. Het duurt niet lang of er verschijnen enkele jonge Italiaanse macho’s ten tonele. De jongens bekijken me schaamteloos van top tot teen.

Wanneer ze me voorbijlopen roepen ze me nog na:“Ciaoooooo Beeeeeeella!” Mijn wangen kleuren rood en ik loop stevig door. Wanneer ik stiekem nog eens achterom kijk zie ik enkele jongens die uit de catalogus van Armani lijken weggelopen te zijn. Witte hemdjes, donkere grote zonnebrillen en linnen gekleurde broeken. Ze wuiven naar me en lachen hun tanden bloot.

Beeld op Piazza Navona - Waarom Italiaans leren in Rome?
Beeld op Piazza Navona

Communicatieproblemen

Zeven jaar later trek ik in 2011 nog eens naar Rome. Een leuke gladiator gaat met mij op de foto voor het Colosseum. Hij vraagt in gebroken Engels of ik dezelfde avond niet bij hem wil langskomen, hij stelt zelfs voor om te koken. Het gebroken Engels, handen en voeten, … Helaas kom ik niet veel verder dan een verontschuldigende blik en loop ik verder richting het Forum Romanum, met achter mij weer eens een teleurgestelde Italiaan.

Mijn stoere gladiator en ik voor het Colosseum - Waarom Italiaans leren in Rome?
Mijn stoere gladiator en ik voor het Colosseum

“Roma, non basta una vita!”

“Roma, non basta una vita! Daverro!” (“Rome, aan één leven heb je niet genoeg! Echt!”) is een zin dat niet zomaar wordt gezegd. Ik bevond me reeds twee maal in Rome en nog kan ik er niet genoeg van krijgen! Ik droom er al een tijdje van om terug te keren. Mocht ik dan ook nog eens een mondje Italiaans kunnen spreken, dan zou het nóg leuker zijn!

La Dolce Vita

Wie weet had mijn leven er erg anders uit gezien als ik toen één van die jongens had kunnen aanspreken. Misschien had ik zoals Sylvia in La Dolce Vita kunnen dansen in de Trevi Fontein met één of andere knappe Italiaan?

Italiaans, de mooiste taal van de wereld

Vroeger had ik weinig interesse in het Italiaans, daar het me niet praktisch leek. Je kan het maar in een handjevol landen spreken, dus wat ben je er mee? Wel, vergeleken met het Latijn is het al op z’n minst een levende taal. Het wordt wel degelijk érgens gesproken.

Het Italiaans klinkt ook zoveel mooier dan het Nederlands. Alsof je steeds loopt te zingen wanneer je Italiaans spreekt. Ik hou ervan hoe de Italiaanse klanken over mijn tong rollen. Zeg nu zelf, klinkt “Ti amo” niet tien malen romantischer dan “Ik hou van jou” ? Ik mag mijn man dan al aan de haak geslaan hebben, ik zou zo wegzwijmelen mocht hij me in het Italiaans aanspreken.

Italiaans, het klinkt als muziek in de oren!

Italiaans is bovendien al eeuwenlang dé taal van de muziek. Het is één van de eerste talen waarbij zang en dus tekst, op de voorgrond werd geplaatst. Vandaag de dag zijn er nog steeds Italiaanse hits te horen, alleen jammer dat ik er weinig van begrijp. Tenslotte kan je muziek nog beter voelen wanneer je de tekst volledig kan vatten. Het zou op zijn minst al fijner zijn om geen mama appelsap-versie meer te horen wanneer ik naar Ramazotti’s ‘Se bastasse una canzone’ luister. Dankzij mijn vader hoor ik steeds de West-Vlaamse uitspraak “Wil nie kakken voe de twidde kè” (Ik wil niet naar het toilet voor de tweede keer. – Te horen rond 1:50)

Italiaans leren?

Er zijn heel wat talen die ik nog graag zou willen leren. Nu ik vlakbij New York ben, word ik vaak geconfronteerd met het Spaans  als heersende tweede taal. Daarnaast zou ik niets liever doen dan mijn favoriete boeken in de originele taal kunnen lezen: het Zweeds. 

Als ik echter de kans krijg om nog een taal te leren, gewoon voor de taal zelf? Dan is dat sowieso het Italiaans! Dé manier om een taal te leren? Dat doe je het best door naar een plek te gaan waar de taal gesproken wordt. Daar Italianen bijna alleen maar Italiaans spreken, ben ik er bovendien vrij zeker van dat ik het Italiaans snel zou oppikken!

Fontein in de tuinen van de Villa Borghese, Rome - Waarom Italiaans leren in Rome?
Eén van de vele fonteinen in de tuinen van Villa Borghese, Rome

Waar? Wel, ik mag dan al twee keer in Rome geweest zijn, het mag duidelijk wezen dat Rome voor mij een no-brainer is. Bij mijn tweede bezoek was ik reeds verbaasd over de vele archeologische sites die erbij gekomen zijn, dus ik ben er zeker van dat er nog heel wat te ontdekken valt in Rome. Het is bovendien alweer zes jaar geleden! Tempus fugit…

Ja, dat zou pas een genot zijn: nog eens in Rome rondkuieren en meer kunnen zeggen dan spaghetti, pizza, gelato, grazie en …

Ciao!

 

 

Tschüss, Davina

2 thoughts on “Roma, non basta una vita! Daverro!

  1. Ongelooflijk maar waar! Ben nog nooit naar Rome geweest, schandalig eigenlijk! Maar als ik ga dan weet ik wie ik als gids mee nemen zal! Toes toes!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge