Week 1 als expat in Amerika
Tijd vliegt snel wanneer je veel te ontdekken hebt. Intussen zitten we dus al een week in Amerika en vallen we nog elke dag van de ene verbazing in de andere.
Zoals bijvoorbeeld de rijen buggy’s – i.p.v. scooters voor de oudjes – die we voor de kerk zien staan en al het volk in mooie uitgedoste kleren. Elke dag opnieuw. En te denken dat er hier op elke hoek wel één of andere kerk is. Orthodox, katholiek, protestants, … Ieder vindt er zijn gading.
De nadelen van jetlag
Ik heb niet echt heel veel gedaan deze week (al voelt ’t wel zo), dit vooral te wijten aan jetlag. Elke ochtend opnieuw kon ik mijn bioklok niet uitschakelen en werd ik wakker tussen 4u en 5u.
Geloof me, ook de rest van de dag loop je dan vrij chagrijnig rond. Want ook wanneer ik mijn maag hoorde knorren probeerde ik te wachten tot het juiste moment. Tot US lunch time zeg maar. Ik heb dan ook ongelofelijk veel respect voor ’t ventje. Want vanaf dag 1 (wel, eigenlijk dag 2 want op maandag was het hier feestdag) is hij gaan werken. Gelukkig had hij dan ook iets minder last van de jetlag dan ik.
Terwijl hij kennismaakte met zijn nieuwe collega’s en vanalles en nog wat probeerde te regelen opdat wij hier in orde zouden zijn (bank, verzekering, …) bleef ik ’thuis’ in onze AirBnB. Het grootste gedeelte van onze tijd ging naar het zoeken van een geschikte woning. Niet makkelijk als je niet echt op de hoogte bent van prijzen en de verschillende buurten. We hadden wel al onze rekening gemaakt en een maximumbedrag in gedachten. Daar ik nog niet mag werken (in afwachting van een werkvisum) leven we momenteel van één loon. In een dure stad zoals NY niet handig, maar we komen er wel.
Een quarter pounder of een royale with cheese
Af en toe deed ik een wandeling in de buurt, op verkenning. Al moet ik zeggen dat ik het meestal niet lang uit hield. Deze week was het hier zo heet! Het was rond de 28°C, maar voelde algauw als 35°C. Of zoals ze hier zeggen: in de 80°… Fahrenheit, nog iets dat we zullen moeten leren. Net zoals we steeds ook weer het aantal ‘square feet’ moeten omzetten naar vierkante meter wanneer we willen weten hoeveel bewoonbare oppervlakte er in een woning aanwezig is. Je kan het dus helaas niet negeren die andere lengtematen. (Dat was namelijk mijn origineel plan.)
De straten van Jersey City
Het is vooral verbazingwekkend hoeveel verschil je in één buurt kan vinden. Soms liep ik een straat in waar je mooi onderhouden tuintjes vindt met Amerikaanse vlaggen aan de voordeur en perfect afgelijnde huisjes. Of mooie oude ‘Folk Victorian’ huizen…
Ga je een straat verder kom je een aantal grote sobere appartementsgebouwen tegen, soms met een leuk kunstzinnig likje graffiti…
En nog een straat verder vind je gewoonweg krotten. Waar mensen voor hun deur in een oude autostoel zitten en simpelweg voor zich uit zitten te staren.
Op zoek naar een thuis
Zaterdag bezochten we een kanswinnaar als onze toekomstige woning. Een kleine studio, maar een goede ligging, een portier, een concierge, een fitnessruimte, een shuttle naar populaire plaatsen in de buurt, alle apparaten in de keuken (koelkast, kookvuur, …) en wasmachine en droogkast inbegrepen in de prijs. ‘Luxury living’ noemen ze dat dan. Daar we echter geen grote dingen zoals een wasmachine hebben meegesleurd tot hier zou dit wel eens erg handig kunnen zijn voor ons. Enfin, we zien wel.
Smullen bij The Cheesecake Factory in Jersey City
We deden ook een paar leuke dingen deze week! Zoals lekker eten in één van de leukste ketens van het land: The Cheesecake Factory. Ik had al ervaringen gehoord van andere mensen waardoor mijn verwachtingen best hoog lagen. Ik was dan ook aangenaam verrast!
Ondanks het vroege uur dat we besloten om er te eten (jetlag weetjewel) moesten we toch nog 20 minuten wachten vooraleer er een tafel vrij zou zijn. We kregen dan ook een bieper in de handen gedrukt. Wanneer deze zou oplichten zou onze tafel klaar zijn. Dit soort biepers zag ik ook vaak in Australië. De zaken down under en in de US zijn dan ook vaak gigantisch groot waardoor deze wel handig zijn.
Gelukkig konden we alvast genieten van het interieur…
Ik kreeg er een soort Disney/Hard Rock Café-gevoel van. Erg knap en gezellig! De zaak heet The Cheesecake Factory en doet zijn naam alle eer aan door de talloze beschikbare kaastaarten die je er kan proeven. En het moet gezegd: eens je proeft van zo’n taart voel je je in de zevende hemel! The Cheesecake Factory heeft echter ook een uitgebreide menukaart. Héél uitgebreid zelfs. Ik hield een beetje mijn hart vast toen ik het zag. Een gigantische menukaart betekent in mijn hoofd meestal niet veel goeds (minder kans op vers eten, veel kans op microgolf-eten). Gelukkig waren het vooral ‘varianten op’. Zo waren er zeker 20 verschillende kipgerechten.
We waagden het er op en het smaakte ons! Wel schrokken we wat van de grote porties. In een zaak als deze ben je beter dat je een voorgerecht vraagt of dat je je maaltijd deelt. Aan dat laatste hadden we niet meteen gedacht hoewel het er zeker mogelijk was. Zo stonden er al 2 lege witte borden op onze tafel, klaar om een gerecht te delen. Handig was ook dat we zonder problemen (in wel heel fancy doosjes) onze overschot mee naar huis kregen. Zo hoefde ik bovendien al niet na te denken over wat we de volgende dag zouden eten. Ja, zoveel hadden we nog over…
Zelfs een kaastaart eten als dessert lukte ook niet meer. Dus ook die namen we mee naar huis 😉
In een volgende blog: Miss Liberty!
Of toch niet helemaal?
