Beach House, Sun and Sushi

Posted on Posted in Australië

06-10-13

Laura: “Ik mag volgend weekend de auto gebruiken van mijn hostparents, dus kunnen we wel eens ergens verder weg gaan.”

Eva: “Ik vraag wel even aan mijn hostparents of we misschien naar hun beach house kunnen!”

Davina: “Oh yeah baby!”

En zo kwam het dus dat we in het weekend van 21 en 22 september richting Sorrento trokken. Sorrento ligt net op het puntje van de baai. Dit maakt het stadje best uniek doordat je langs twee kanten water ziet. De kant van de ‘Bass Streat (ja ‘streat’ met ea voor een zeestraat, een straat op de weg is ‘street’) is opvallend ruiger dan de baaikant, dit vooral door het zicht van de gigantische rotsen waar het water tegen klotst. De baai lijkt rustiger met de nette stranden en kleurrijke strandhuisjes, maar wees gerust, bij stormachtig weer kan het water ook daar hevig te keer gaan!

Hoewel er dat weekend slecht weer voorspeld werd konden we bij aankomst meteen tafel en stoelen naar buiten sleuren om te genieten van het zonnetje. De beach house van Eva’s hostparents was een oude houten chalet, maar straalde des te meer charme uit omdat de grootouders in de familie het huisje helemaal van scratch gebouwd hebben. Wie wil er nu niet zo’n vakantiehuisje? En de tuin! Oh de tuin! De eerste weken lente waren hier duidelijk zichtbaar met overal bloeiende bloemen.

Op aanraden van Eva’s hostmum trokken we naar een leuk hotel in de buurt waar je lekker kon eten en genieten van een prachtig uitzicht. Alleen was het een beetje het Fitzroy-verhaal all over-again. We wisten best wel dat het een eindje stappen was, maar eenmaal onderweg…. Met meer en meer zon… Met jammerende magen… We hebben het ons toch even beklaagd! Gelukkig bleek het hotel de moeite waard! Wat een prachtig uitzicht! En zoals gewoonte, hier een lekker flesje wijn gekraakt met véél te lekkere dips en chips!

Plots zaten we echter nog helemaal alleen op het terras, het was beginnen regenen. Nuja, wat de Australiërs als een hevige regenbui aanzagen voelde voor ons als een klein beetje motregen. Dus blijven zitten, terwijl al de Australiërs binnenvluchtten… En voor we het wisten was de bui weer voorbij! Niettemin zagen we het niet echt meer zitten om opnieuw te voet huiswaarts te keren. Toen we in het hotel naar een taxi vroegen zeiden ze echter dat dat niet interessant is: “They don’t come over here.” Jah, dat heb je dan als je in de middle of nowhere zit. De receptioniste raadde ons toen de bus aan. Alleen moesten we nog een dik halfuur op de bus wachten, terwijl we er een klein uurtje over gedaan hadden om tot het hotel te raken. Dan maar terug te voet?

Eén kleine ‘miscalculering’: in het gaan hadden we nog geen wijn op…. Dus het ging iets trager dan verwacht. We probeerden ook om te liften, maar de paar auto’s die ons passeerden negeerden ons gewoon! Ik had het eerder al in een Australisch reisboek gelezen: liften is hier gewoonweg not done! Zelfs 3 jonge meiden willen ze niet eens oppikken.

Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar, als we niet terug naar huis gewandeld waren, dan had Laura geen leuke ontdekking gedaan! Eerst vond ze een briefje van $5… En enkele meters verder vond ze nog eens $10! We bleven nog hopen dat het zo verder in stijgende lijn zou gaan en dat we zo meteen een briefje van $20 zouden vinden, maar dat was helaas niet het geval. Op een weg zonder huizen, waar er nauwelijks auto’s passeren, … Tja, dan mag je het toch wel zelf houden niet? Onderweg naar huis besloten we dan ook nog even wat zoets te gaan halen: lekkere muffins en Tim-Tams! En ook een ijskoffie ging er nog in! De pas ‘verdiende’ $15 was alweer foetsie!

Eenmaal terug in Eva’s beach house zochten we wat dingen om ons te vermaken. Hoewel ik thuis een doos Scrabble heb liggen, heb ik het nooit gespeeld. Ik ben dan ook glansrijk verloren in mijn eerste spel Scrabble met Laura en Eva. Iets waar ik me een beetje mee kan troosten: we speelden Nederlandstalige scrabble met een Engelstalige doos. Moeilijke combinaties in het Nederlands werden hier dan ook nauwelijks beloond! Na het spel Scrabble zijn we uiteindelijk beginnen puzzelen. En jeetje was dat verslavend! Even met z’n drietjes een puzzel van 500 stukjes in elkaar gestoken. We vergaten bijna ons eten tot onze maag ging knorren natuurlijk!

Op voorhand hadden Laura en Eva al heel wat gekocht zodat we voor de eerste keer zélf sushi konden maken. Wat een belevenis! Zeker een aanrader om eens te doen! Met de doe-het-zelf-kits die je in de winkel kan kopen is het vrij makkelijk, enige wat je zelf nog moet kopen is al hetgeen er tussen moet (behalve de rijst). De sushi’s zagen er dan misschien niet zo professioneel uit, maar we hadden ze helemaal zelf gemaakt en dat smaakte des te beter! En weet je wat? Het is nog eens veel goedkoper ook!

We waren helemaal gebeten door het puzzelen en besloten na de sushi zowaar nog maar een puzzel van 500 stukjes te maken! Wat leuke muziek erbij, beetje wijn en nog wat hapjes… Perfecte avond! Al klinkt puzzelen voor de meeste mensen waarschijnlijk niet zo spannend: I don’t care! It was fun!!

De volgende ochtend was het ZALIG opstaan. Natuurlijk werden we veel te vroeg wakker, dat heb je dan als je bioritme daar op ingesteld is, maar het was zo stil, zo STIL! Geen schreeuwende kinderen, geen blaffende honden, geen lawaaierige bouwvakkers, geen piano of valse viool, geen tv met Disneychannel, gewoonweg NIKS!

Zoals een echte Australiër besloten we dan maar onze zondag te beginnen met een work-out! Hup onze joggingoutfit aan en even een rondje in de buurt lopen. Eva leidde ons naar de rand van een klif waar een prachtig uitzicht hadden over de oceaan.Gewoonweg adembenemend! Via een houten trap konden we naar beneden lopen op een klein strandje bij het water. Ik kon bijna niet geloven dat ik zo’n mooie plek met m’n eigen ogen zag. Het leek wel één of andere scène uit een film. De prachtige rotsformaties, het azuurblauwe water, … Ik werd er stil van. Dit was het weekend waarbij we ons weer als kleine kinderen gedroegen. De avond ervoor puzzelen en die ochtend verbluft worden door de wonderen der natuur. Voor we het wisten gingen we op schattenjacht om enkele van deze wonderen te mogen verzamelen.

Hieronder mijn verworven buit:

Na de run en de wandeling aan het strand besloten we ook een wandeling aan de andere kant te doen: tussen de bossen en de duinen. Hmmm, gewoonweg wat natuurlucht en stilte opsnuiven. Dit zou iedere mens elk weekend moeten doen. Word je vanzelf helemaal relaxt van! De zon stond hoog en gaf meer en meer warmte, een veel langere tocht konden we met zo’n warmte echter niet langer meer volhouden dus trokken we terug naar de beach house. Als lunch aten we hier onze restjes sushi op en besloten we een volgende uitdaging aan te gaan: een puzzel van 500 stukken met als afbeelding enkel 2 konijnen op. Pff! Alleen maar haar en nog eens haar! Raak daar maar eens aan uit! Ik denk dat we de puzzel voor 3/4 voltooid hadden, maar plots werd het ons toch te veel. De puzzel dan maar terug in de doos gegooid, onze spullen gepakt, de beach house opgeruimd… En hupsakee, in de auto voor een tochtje langs wijnvelden en bossen.

Wel een uur, gewoon… Zomaar rondgereden. Nuja, niet helemaal zomaar, we hebben ook enkele bordjes verzameld:

 En daarna zijn we richting Mornington gereden, een ander strandstadje vrij centraal gelegen aan de baai van Melbourne. Het is dan ook in dit stadje dat mijn hostfamilie een beach house heeft en waar mijn familie me zat op te wachten om hen er de rest van de week te vergezellen. Voordat Laura en Eva me dropten besloten we echter een kleine picknick te houden met enkele restjes van de voorbije dagen, dit vanaf een mooi punt boven in Mornington waar we een prachtige zonsondergang in de zee mochten aanschouwen. De lekkerste picknick ooit!

Gezien ik nog niet in de beach house van mijn familie geweest was, was het even zoeken naar het juiste adres.

Eva: “Hé, moet je dat huis daar zien met die toren, net een kasteel!”

Laura: “Eh, Davina, Ik denk dat dat jouw beach house is?!”

Davina: “Say whuuuuuuuut?!”

Next time: Mornington

Reacties op mijn oude blog:

marianne verheecke schrijft:06 Oct 2013, 17:24

heel leuk en spannend , davina ! doe zo voort !

christa.devlieghe@telenet.be schrijft:06 Oct 2013, 19:43

Ochhh, Davina, 
Breng je steentjes mee?
Dat vind ik het mooiste van onze aarde, zand stenen…
Love You 
Liefs
Christa

Belinda schrijft:07 Oct 2013, 15:31

Oh, zo mooie steentjes en schelpen! Lieve Christa, ik zal er ook voor je meebrengen

Tschüss, Davina

3 thoughts on “Beach House, Sun and Sushi

  1. Pingback: Sydney |

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge